ՂԱՐԱԲԱՂՅԱՆ «ԳԱՄԲԻՏ»

                                
                                  Հայոց ճակատագրական վիճակախաղը այժմ վերածվել է Ճատրակախաղի,
                                որտեղ հայերը սև և սպիտակ խաղաքարերն են, այլք`  խաղացողները ...                                                                                                                            

      Ավելորդ է անգամ հիշեցնելը, որ ղարաբաղյան հարցը բացեց երբեմնի Կենտրոնը,Կովկասում իր ներկայությունը ապահովելու համար, իսկ Ռուսաստանը բարեհաջող այն շարունակում է ցայսօր` հատկապես հոկտեմբեր 27-ի շնորհիվ: Եվ ինչ էլ որ ասեն կամ ավելի շատ չասեն, վերջինս և ղարաբաղյան հարցը ներքաղաքական և աշխարհաքաղաքական բոլոր անցուդարձերի ընդերքում են
( ի~նչ էլ անվանում է. Կարա-բաղ> «սև այգի», թեև Կարաբախտը ավելի տեղին կլիներ, չասելու համար Արցախտ… ):  
  
   Բացառություն չէին նաև վերջին իրադարձությունները ՀԱԿ-իշխանություն «ճատրակախաղում», որի թիկունքում արևմտյան և ռուսական «մարզիչներն» են ու փորձագետները: Նույնը նաև Կազանի հանդիպումն իր ակնկալիքներով ու արդյունքներով: Դրանց  ետնաբեմում խաղարկվում է այլ մեկ գերխնդրական` 2012 թ. ՌԴ նախագահական ընտրությունները և Վ.Պուտին-Դ.Մեդվեդև մրցակցությունը: ՀԱԿ-ի «արտահերթ ընտրությունների» պահանջը հերթական ընտրություններից ոչ շատ առաջ, գլխավորապես ունի հենց այդ ենթատեքստը: Զի, Վ.Պուտինի հաղթանակի դեպքում Հայաստանում ազատ ընտրություններն ու ժողովրդականացումը բացառվում են: Դեռ ավելին` երևակվում է Ռ. Քոչարյանի ուրվականն ու միաժամանակ շարունակվելու է status quo-ն և ղարաբաղյան հարցի շահարկումը: Զի դրա լուծումը, գոնե առաջարկվող տարբերակներով, ձեռնտու չէ հենց Ռուսաստանին, խաղարկվելով նաև հայոց ներքաղաքական «սև և սպիտակ» խաղադաշտում:
  
   Այստեղ արդեն հասկանալիորեն անհանգստացած է «արևմտյան կողմն աշխարհի», ինչն արտահայտվեց Բ.Օբամա -Ն.Սարկոզի - Դ.Մեդվեդև դովիլյան հայտարարությամբ և մասնավորապես Կազանի հանդիպումից առաջ հատկապես Ս. Սարգսյանին ուղղված Բ. Օբամայի և Ն.Սարկոզիի անձնական քաջալերանքներով ( ինչը կարծես այդքան Ի. Ալիևի պարագան չէր ):  
    Ինչ վերաբերում է 22. 06.2011թ. Ս. Սարգսյանի ԵԽԽՎ-ում ելույթից հետո հայտարարություններին. «Ադրբեջանի ռազմական առավելության» կամ «անգամ պատերազմի սպառնալիքների պայմաններում Ադրբեջանի հետ Կազանում շրջանակային համաձայնագիր ստորագրելուն» (ինչը շատերի կողմից ներկայացվեց իբր «շատ խաղասիրական»...), ապա ըստ մեզ այդ արդեն հուշում էր, որ Կազանում ոչ մի համաձայնագիր չէր ստորագրվելու…
   Դիվանագիտական այդ քայլը  հաստատվեց ՀՀ ԱԳՆ նախարար Է.Նալբանդյանի հայտարարությամբ, ըստ որի տապալման մեղքը ադրբեջանական կողմի նոր պահանջներն էին… Իրականում Ռուսաստանի և հայ իշխանությունների համար կար  status quo-ի պահպանումը գոնե մինչև Ռուսաստանում պետդումայի և նախագահական ընտրությունները, որում Վ. Պուտինի շանսերը ակնհայտորեն մեծ են: Մի բան, որն արտահայատվեց ԱՄՆ պետդեպարտամենտի խոսնակի հիասթափությամբ, այլոց և ՀԱԿ-ի առավել զուսպ թե մխիթարական  հայտարարություններով
(«Ավելի լավ է հիմա գնան զիջումների». http://www.lragir.am/armsrc/interview-lrahos49946.html): 
 Մինչդեռ, ըստ ռուսական վերլուծաբանների և լրատվամիջոցների,Կազանում շրջանակային համաձայնագիրը վժեցրեց... ԱՄՆ:

   Նույնը երկխոսության և արտահերթ ընտրությունների վերաբերյալ, որոնք ձգձգվելու են մինչև ռուսական և մասնավորապես Վ. Պուտինի ընտրությունը: Եվ ոչ պատահականորեն իբր ընդդիմություն ներակայացող, բայց իրականում թունդ ռուսամետ որոշ քաղաքական այրերը երկխոսության տապալման մեջ մեղադրում են ո'չ ավել, ո'չ պակաս վերստին… ԱՄՆ-ին: Այստեղ ևս հարկ է հասկանալ ճիշտ ընդհակառակը: 
 

     Թե ինչով կավարտվի ՂԱՐԱԲԱՂՅԱՆ «ԳԱՄԲԻՏ»-ը, դժվար չէ կռահել աշխարհաքաղաքական իրադարձությունների զարգացումներից: Հայերն ու Հայաստանը «պատային»  վիճակում են, իսկ բուն պատերը ճակատներով չեն փլուզում` այլ գլխուղեղով, ինչի դիֆիցիտը հայոց մոտ ավելի քան մեծ է…     
     Մինչդեռ, տասնամյակներով ահազանգում ենք.
 
     Ազգերը մեռնում են … տխմարությունից:               
      Վկա' երկհազարամյա անցյալը :
                                                                        
                                                                                       ¡  ¡  ¡
         

     Հ.Գ. Ցավով պիտի արձանագրենք, որ մեր նախորդ խորհրդածությունն ու հույսը ռուսական բարի կամքի և «խաղաղ իշխանափոխության» թե «երկիշխանության» վերաբերյալ նույնպես «պատ»-րանք էր:    
  Վստահաբար անհրաժեշտ է հենց այդ «մտքներիցդ հանեք» ...
  Կմնա միմայն  ըստ ԷԱԿԱՆ- «Ազգ և նոր հազարամյակ» նախածրագրի համազգային «ՁԻՈՒ ՔԱՅԼԸ», սակայն,ավա~ղ, դրա համար ոչ այնքան ճատրակախաղային ունակություններն են անհրաժեշտ` որքան  մեծ առաքինություն, հոգևոր բարձրագույն արժանիքներ և հատկապես         
                                                     ԳԵՐԻՄԱՍՏՈՒԹՅՈՒՆ...

          Սակայն, այդ էլ երկրահանքերում չի պեղվում` այլ ազգային ներաշխարհի ընդերքում,
                                          եթե իհարկե ամբողջովին դեռ չի սպառվել...
 

   Խորագույն ցավով արձանագրում ենք նաև, որ այս տարրական իրողությունն ու գոյաբանական միակ կռվանը այդպես էլ չեն որդեգրել ո'չ ընդդիմության հոսանքներից որևէ մեկը, առավել ևս ո'չ ՀԱԿ-ը, ինչպես ժամանակին ՀՀՇ-ն, որի ժառանգությունն են այս ազգասպան իշխանություններն ու օրհասական իրավիճակը: Նրանք բոլորն էլ մնացին ու մնում են սոսկ քաղաքական ու հասարակական հարթությունում, վտանգելով գալիքը նույն շրջադարձերին, ինչպես եղել է ցայսօր: Իսկ ակնկալել, որ այդ կարող էին որդեգրել ռուսամետ իշխանությունները, կլիներ միամտությունից ավելի տկարամտություն:
   Մի±թե ճատրակախաղում որևէ ախոյան թույլ կտար, որ իր խաղաքարերը օժտվեին սեփական գիտակցությամբ և ըստ այդմ մասնակցեին խաղին, երբ իրենք դրանից հազվի են գլուխ հանում...

       Հայտնի է, որ փոքր-ինչ աչքաբաց հայերի երկուսից մեկը ռուսական գործակալ է, կամ «արտահաստիքային» թե պոտենցիալ «օնիկ», սփյուռքը ` «4/5-րդ շարասյուն»: Պարզվում է, որ այդ գիտեն շատերը, այդ թվում` նաև վրացիները, ինչի մասին տեղեկանում ենք հայկական լրատվամիջոցներից.

           Եվ եթե «շպիոնը դու ես» սկզբուքնով այդ մեղադրանքը հակադարձում է… Ամենայն Հայոց Սուպերգործակալը, ապա  չհավատալու հիմքեր չկան: Հակառակ դեպքում որտեղի±ց նրան այդքան «շպիոնական» անուններ ու դեռ հեռախոսահամարներ: Բայց ո±ւմ է նա ծառայություն մատուցում և ինչո ±ւ, վրացիների±ն թե± վասն իր «սրբության» հավաստման, երբ աջ ու ձախ քաղաքական վերլուծություններում իբր հակամետ իրականում միշտ էլ սպասարկում է իր երբեմնի հաստատությանն ու Ռուսաստանին (ասենք, «երբեմնի» չեկիստներ չեն լինում )…
   Այնպես, ինչպես շատ-շատերը, հենց ՀՀ իշխանությունները և ընդհանրապես բոլոր «շուռտվիկները», «երեսփոխաններն» ու երկերեսանի հաստատությունները:

   Այսինքն, ինչպես Էա-Հայա ծովաստծո երկդիմի Իսիմուդ դեսպանը, նրա մեկ շառավիղ հռոմեական Յանուսը և ինչպիսինն է հենց մարդկային գլխուղեղի ասիմետրիկ գործառույթը: Ըստ այդմ, ձախ կիսագունդը կառավարում է աջ ձեռքի շարժումները, աջ կիսագունդը` ձախ, բայց տվյալ դեպքում և ի տարբերություն ժողովրդական ասույթի. «Ձախ ձեռքը շատ լավ գիտե թե աջն ինչ է անում…» ( տե’ս «Էություն», էջ  341):
  Այս ամենում կողմնորոշելու համար հարկ է յուրացնել էիզմը, այսինքն մտածել ոչ միայն աջ և ձախ կիսագնդերի` այլև գլխուղեղի երրորդ ֆունկիցիայով, տեսնել «Շիվայի երրորդ աչքով» և ղեկավարվել միմիայն էություններով ու ճշմարտությամբ:
   Ավա~ղ, դեռևս թերհաս մահկանացուներին և հասարակությաններին, մասնավորապես հայերին առայժմ դժվարամատչելի մի հատկություն, որի պատճառով շատ արդյունավետ գործարկվում են նման հունարներն ու  տեխնոլոգիաները: Մինչդեռ, հասուն, հզոր ու հաստատուն անհատներին ու հանրույթներին նման աճպարարությունները ոչ միայն անպիտան են, անհարիր ու դեռ քայքայիչ` այլև անչափ նողկալի:
     Այդ նրանց գերազանցությունն և բնականաբար ապագայի երաշխիքը:

                        a. b. c.
     a. Էա-Հայա ծովաստո երկդիմի Իսիմուդ դեսպանը: c. Նրա հռոմ. շառավիղ Յանուս երկդեմ աստվածությունը*:  b. Գլխուղեղի ասիմետրիկ ֆունկցիան, ձախ կիսագունդը ղեկավարում է աջ ձեռքի գործառույթը և ընդհակառակը:

* Հռոմ. դիցարանում Յանուսը  համարվում է Քաոսից ծնված  առաջին աստվածությունը: Նրան վերագրվում է ամենայնի ու դռների բացման ու փակման առաքելություն: Ըստ այդմ,  նրանով է սկսվում  տարին և սերվում  Januarius-Հունվար ամսանունը: Իսկ Janus դիցանունը ստուգաբանվում է հնդեվ. *ei- իբր "գնալ" արմատի *iā  հոլովմամբ ( http://fr.wikipedia.org/wiki/Janus ): Մինչդեռ այն ակնհայտորեն աղերս է հայցում հենց Էա-Հայա դիցանվան, բայց նաև տիեզերաջրերի առաքելության, նրա երկդիմի Իսիմուդ դեսպանի և երկակի սկզբունքների գոյացության հետ, ինչպես հակադիր պտտվող սվաստիկաները կամ աստվածությունների ամբողջ մի դաս և ըստ էիզմի դիալեկտիկա ներմուծած Հակադարձման օրենքը:

                              «Դեռ գլխի չեն իրենց գլխի գալիքը...»

12:16 | Այսօր | ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆ
http://www.a1plus.am/am/social/2011/01/11/alexandre-varpetian

                                                         
                 
      Ազատամտությունը, ճշմարտախոսությունը եւ հզոր անհատ լինելը
   կարող է պատճառ լինել, որպեսզի դառնաս վտարանդի. այս
   կարծիքին է «Էություն» միաբանության նախագահ Ալեքսանդր
   Արորդի Վարպետյանը, որի մուտքը Հայաստան 2002թ-ից արգելվում
   է`«նպատակահարմար չէ» պատճառաբանությամբ: 
      Մարսելում բնակվող  Ալեքսանդր Արորդի Վարպետյանը կարծում
   է, որ գրողների մի խումբ`  «ստալինյան-բերիական սկզբունքներով ու
 մեթոդներով», անհիմն  մեղադրանքներով վտարվել է Հայաստանից եւ չի կարող վերադառնալ:

    «Խորհրդային, որպես համամարդկային քաղցկեղ»,-երեւույթը բնութագրում է «Էություն» միաբանության նախագահը; Սակայն նա դժվարանում է ասել, թե քանի հայ վտարանդի գրող կա:
Ե՞րբ կա ինտերնետ եւ հնարավոր է ասելիքը տեղ հասցնել, ինչու են նրանց վտարանդու կարգավիճակով պահում:

   «Որովհետև հիմար են` կարծելով հնարավոր է նրանց կենդանի թաղել մոռացության մեջ կամ լռեցնել ինֆորմացիոն եղծ հեղեղում: Դեռ գլխի չեն իրենց գլխի գալիքը... Վկա գերհզոր ԽՍՀՄ-ի ճակատագիրը»,- ասում է Ալեքսանդր Արորդի Վարպետյանը:
   Նա առաջարկում է «անցնել վճռական պայքարի` առավելաբար հանուն մարդկային արժանապատվության և հայ ժողովրդի բառացիորեն փրկության, նրան նախատեսված սահմռկելի ճակատագրից»:

    Հիշեցնենք, որ 1948թ Խորհրդային Հայաստան ներգաղթած, 1975թ-ից կրկին Մարսելում վերահաստատված Ալեքսանդր Վարպետյանը հեղինակել է «Արփիական», «Ովքե՞ր են, ի վերջո, արիացիները», «Ոգեկոչ», «Էություն», «Արիականք», «Ծննդոց», «Էականք», «Ազգային խաչբառ, կամ ո՞ւմ է խանգարում Ալեքսանդր Արորդի Վարպետյանը», «Ինչություն», «Տապանաքար» եւ այլ աշխատություններ:
     Թղթակցել է շուրջ 50 անուն թերթերի, ղեկավարել հասարակական-մշակութային միավորումներ (այդ թվում՝ 1990թ-ին Հայաստանում հիմնադրել է «Էություն» ազգային իմաստության տաճարը), սփյուռքի գաղթօջախներում հանդես եկել հայագիտությանը նվիրված բանախոսություններով, հաղորդաշարերով, միջոցառումներով:
                                             --------------------------------------------------
          Հենց այսպիսի խորագրով և ձևակերպմամբ սույն գրությունը անսպասելիորեն հայտնվեց Ա1+  էլեկտրոնային թերթի 11.01.2011թ. թողարկման մեջ, բորբոքելով ոմանց մոտ զարմանքի ու ոգևորության, այլոց մոտ` սուր հակազդեցության ալիք: Եվ այդ մի քանի պատճառներով:
  Նախ, մենք նախկինում նման սուր քաղաքական հայտարարություններով հանդես չենք եկել, մնալով առավել վերլուծական և սոսկ քննադատական սահմաններում, այդու էլ թողնելով կրավորական մտավորականի տպավորություն: Հանգամանք, ըստ որի նման հայտարարությունները անսպասելի էր թվացել շատերին: Երկրորդ, իրականում  հրապարակումը քաղվածք է ամիսներ առաջ վտարանդի գրողներին ու մտավորականներին բաժանված հարցաթերթիկից, իսկ հրապարկումը անսպասելի էր առաջինը հենց մեզ համար: Երրորդ, հրապարակման մեջ աղավաղումներ չկան, սակայն երևույթը «Խորհրդային, որպես համամարդկային քաղցկեղ»,- բնութագրումը ոմանք վերագրել են ողջ խորհրդային ժառանգությանը, երբ խոսքը հիմնականում «KGB-ական» սկզբունքների մասին է: Մինչդեռ ըստ մեր վերաձևակերպման.
                                 «Մանուկին թափեցինք, պահեցինք կեղտաջուրը...»
  Այս առումով մենք վերահաստում ենք մեր հայտարարությունը, ամրագրում նաև մյուսները և հատկապես խորագիրը.
                                       «Դեռ գլխի չեն իրենց գլխի գալիքը...»

        Իսկ թե ինչպե՞ս. այդ այլ թեմա ու խնդիր է: Այստեղ միայն կակնարկենք, որ եթե ԽՍՀՄ-ի և Կաշչեյ Անմահի նման հավերժ հավակնող մի տերություն խաղաթղթային տնակի պես փլուզվեց ` իր «ռացիոնալ», գիտական ու անխախտ թվացյալ մատերալիստական գաղափարախոսությամբ, բազմամիլիոն կուսակցությամբ, գերհզոր բանակով ու «անվտանգության» կառույցներով հանդերձ, ապա չի երևում թե այդ ինչպե±ս նրա անհամեմատ համեստ և սոսկ «KGB-ական» կարգուբարքով հետնորդը կարող է ապահովել իր հարատևումը, այն էլ գլխապտույտ արագությամբ ապագաղութացվող աշխարհում և ազգային փոքրամասնությունների նույնքան բուռն ինքնագիտակցության խմորումներում, հենց իր ազգակից Ուկրաինայի և բելոռուսների հետ հակամարտություններում, էլ չխոսելով կովկասյան, միջինասիական ու սիբիրյան քանի էթնոսների ու ժողովուրդների մասին: Իրականություն, ինչը վերջերս ահազանգել էր ՌԴ նախագահ Դ.Մեդվեդևը Պետդումայի ղեկավարության հետ հանդիպմանը*:
   Իսկ հրապարակման հետևանքների և հայոց հնարավոր հեռանկարներին կանդրադառնանք այլ առիթով:

                                Սպիտակի երկրաշարժը միայն բնական աղետ չի եղել
                                                    http://aravot.am/am/articles/education/85374/view

                                                                                             * * *                 

                  

         Խորհրդային արտադրության «երկրաշարժի մեքենան»: Այն բնավ էլ ծավալուն չէ, կարող է տեղավորվել բեռնատար ավտոմեքենայի թափքում, բայց բավարար արդյունավետ է: Իսկ եթե հայտնվում է երկրակեղևի տեկտոնիկ ճեղքերի վրա, ապա կուտակված լարվածությունը կարող է ունենալ անկանխատեսելի հետևանքներ:
                -----------------------------------------------------------------------------------------------------------

  

                                          ՀԱՅԱԳԻՏՈՒԹՅԱՆ ԽՈՐՀՐԴԻ ԱՌԱՋԻՆ ՆԻՍՏԸ

                                                      http://www.lragir.am/armsrc/country39101.html

      «Այսօր կառավարությունում կայացել է հայագիտության հարցերով խորհրդի անդրանիկ նիստը, որը վարել է վարչապետ, խորհրդի նախագահ Տիգրան Սարգսյանը։ Խորհրդի անդամները քննարկել են «Հայագիտության հայեցակարգը» ու «Հայաստանի Հանրապետության հայագիտության ոլորտի զարգացման 2010-2025թթ. ռազմավարությունը»` մշակված ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիայի կողմից։ Այնուհետև ծավալվել է մտքերի փոխանակում, որի ընթացքում խորհրդի անդամներն իրենց մեկնաբանություններն ու առաջարկություններն են ներկայացրել փաստաթղթերում արծարծված հարցերի և ընդհանրապես հայագիտության ոլորտում առկա հիմնախնդիրների վերաբերյալ։ Մասնավորապես, կարևորվել են սփյուռքում գործող հայագիտական կենտրոնների հետ կապերի հաստատումը և զարգացումը` խորհրդի կազմում նրանց ներգրավմամբ, գոյություն ունեցող հայագիտական կենտրոններին աջակցության տրամադրումը, խորհրդի կազմում աշխատանքային խմբի ստեղծումը և մի շարք այլ հարցեր»։

    Անշուշտ, մենք անչափ ուրախ ենք նման զարգացումների համար: Հատկապես, որ այդ եղել է ԷՈՒԹՅՈՒՆ Ազգային Իմաստության Տաճարի կարևորագույն ծրագրերից մեկը և` որպես ազգաբանական անշրջանցելի անհրաժեշտություն, հենց ինքն է սկզբնավորել  գործունեության այդ ասպարեզը,  իր աննախադեպ և անգամ ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիային անհասանելի իր

ձեռքբերումներով ու դեռևս անտիպ բացահայտումներով  (տե’ս այստեղ «Երկհազարամյա քսանամյակ» հոդվածն ու մասամբ հայագիտական բազում նյութերը):
   Այսուհանդերձ նույնքան վրդովված ենք ոչ միայն հայ իշխանությունների ստորագույնը վարքից ու երախտամոռությունից` այլև աներևակայելի «դեբիլությունից»: Այն աստիճան, որ հնարավոր է հայագիտությունը շուտով այնպես հեռանա հայությունից, որ ամենակարևորը նրան այլևս երբեք հասանելի չլինի:
   Բայց մի՞թե ցայսօր ախտաբանությունը չի եղել հայոց բախտորոշիչ հատկանիշը...

                                                        
                                                   ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՖԱՇԻ՞ԶՄ…

                                                                      http://www.lragir.am/armsrc/comments37493.html  

                                         
                                                    Հայկ. կեռխաչեր տարբեր հուշարձաններից:  Ձախից` Մեծամոր,(-3-րդ հզ):      
                                          Աջ կողմում` Հայոց Ազգագրական Ընկերության կնքադրոշմը ( 1906թ.):

   Եթե ձեր բնակարանն անտեր է, ապա այն արագորեն կզբաղեցնեն տարականներ ու տարատեսակ կրծողներ, երբ ձեր այգին է անտերունչ` վայրի ու վայրենի ջունգլին, իսկ հոգևոր անդաստանը` «փարիզյան կանաչին», մտավորական սողուններ, գաղափարական միջատներ, գիշատիչ միջակություններ, էրուդիտ «դինոզավեր» և խոտակեր «մշակութաբաններ»: Էրուդիտ «դինոզավեր», զի.

   Առանց էութենական «կալորիաների»  ծով ինֆորմացիաներով սնվող էրուդիտները նույնն
            են, ինչ հսկայամարմին, բայց մի բուռ գլխուղեղով խոտակեր դինոզավրերը:   

     «Ա. ՇՈՊԵՆՀԱՈՒԵՐԸ  ԵՎ  ԷԻԶՄԸ » ակնարկի Հետագրության մեջ, մենք անդրադարձել էինք «Լրագիր. am» էլեկտրոնային թերթում «Մտածել նորից չստացվեց» խորագրով նման մի մշակութաբանի հոդվածին, որտեղը հեղինակը ջանում էր վերլուծել հայ մտքի պատմական ու արդի իրավիճակը, քննադատում վերջերս լույս տեսած փիլիսոփայության մի քննախոսություն, և դրանում նժդեհականությունը բնորոշում որպես իտալո-գերմանական ֆաշիզմի տարատեսակ:

   Եվ ահա նույն հեղինակը նույն «Լրագիր. am» էլեկտրոնային թերթի 9.08.2010 թողարկման մեջ անդրադառնում է «Հայկական ֆաշիզմ»-ին, որտեղ հերթական անհեթեթություների մեջ գտնում ենք հետևյալ պարբերությունը.

    
  «… Ինչպես ամենուր Ռուսաստանում և Եվրոպայում, Հայաստանը ևս չխուսափեց քաղաքացիական պատերազմից: Կային օբյեկտիվ պատճառներ: Աշխարհում կապիտալիստական համակարգի ճգնաժամի և, հետևաբար, լիբերալիզմի պարտության տարիներն էին, գաղափարախոսական բևեռացման տարիներ: Ոմանք համակրում էին բոլշևիզմը, նույնիսկ ստալինիզմը, ինչպես Արշիլ Գորկին, մյուսները` ֆաշիզմը, ինչպես Կ. Զարյանը կամ Հ. Օշականը: Դա մի իրադրություն էր, որ բոլորովին նման չէ ներկային: Կրկնություն տեսնում է միֆոլոգիական մտածողությունը»:

    Արշիլ Գորկու համակրանքը ստանիլիզմին մեզ անհայտ է ու տարակուսելի, նկատի առնելով

տաղանդավոր գեղանկարչի սյուռեալիստական աշխարհընկալումը: Իսկ, եթե դրա հետ եղել են նաև «ստալինյան հետաքրքրություններ», ապա այդ ոչ մի դեպքում գաղափարախոսական` այլ միմիայն «կոնյուկտուրային», իմա` իրավիճակային, նկատի առնելով նրա հայկական ծագումը, Երկրորդ աշխարհամարտը, հակաֆաշիզմը, օտարությունն ու այլն հանգամաքներ, ինչպես շատ հայերի ու նման այլոց պարագաներում, այդ թվում` հրեաների:
   Ինչ վերաբերում է Կ. Զարյանի և Հ. Օշականի ֆաշիստական հակումներին, ապա այդ բացահայտ զառանցանք է, նկատի առնելով երկուսի էլ մշակութային ու կեցական «կոսմոպոլիտիզմը»: Իսկ այն, որ նրանք եղել են «մեհենական» կոչեցյալ ազգայնական շարժման կարկառուն ներկայացուցիչներ, ապա այդ ոչ մի առնչություն չունի ֆաշիզմի որևէ տարատեսակի հետ: Մեր վայ-«մշակութաբանը» թերևս չգիտե, որ այդժամ աշխարհի միջօրեականներով սավառում էր նախաքրիստոնեական ոգին, ինչպես Ֆ. Նիցշեի, Մ. Գորկու, Մ. Կոցյուբինսկու, Ղ. Ալիշանի, Դ.Վարուժանի, ազգագրագետ Ե. Լալայանի <sup>1</sup>,
Լ. Շանթի և շատ այլոց պարագաներում, և ինչպես «հավերժ վերադարձների», «դիալեկտիկական պարույրի» թե «կոնվենկցիոն շրջանառության» սկզբունքով պարբերաբար կրկնվում է համամարդկային ու քաղաքակրթական էվոլյուցիայում: Դրա ամենացայտուն օրինակը միջնադարյան Վերածնունդն էր, իր որքա~ն մարդկային ու բարեկրթական առաքելությամբ: Նույնն նաև այսօր համաշխարհային մշակույթում, «հեթանոսական և դիցաբանական» առումներով ու վերառումներով: Այսինքն այն` ինչը որպես «միֆոլոգիական մտածողություն» քամահրանքով ակնարկում է ժամանակակից մեր «բուսակերը», անգամ անտեղյակ , որ երբեմնի դիցաբանությունը սքողում էր այլաբանական ու գաղտնագիտական մեծագույն խորհուրդ, որն ի վերջո վերաճեց անտիկ, դասական և ժամանակակից փիլիսոփայության:
     Ահա թե ինչ է նշանակում առանց էաբանական և ստրուկտուրալ հենքի, տափակ ու մակերեսային զուտ «հումանիտար մտածելակերպ»:
   Հում, հիրավի շատ հում ու անարմատ սիզախոտ...

   
   Նույնը նաև Գ. Նժդեհի վերաբերյալ, որը պարզապես «մեհենական» այդ հոսանքի, Եղեռնից հետո կուտակցած լինելության խնդրականների և համաշխարհային խմորումների ներկայացուցիչն էր, առանց ռասիստական, շովինիստական թե ֆաշիստական հակումների: Հակառակ դեպքում  ֆաշիստական պիտի բնորոշվեին Ղ. Ալիշանը, Հ. Աճառյանը, Մ. Աբեղյանը և անգամ երջանկահիշատակ Կ. Պալյան-Վազգեն Ա., որը նույնպես խոսեց հայոց արիական պատկանելությունից և հայ առաքելական եկեղեցում կատարեց պատմական հեղափոխություն, վերականգնելով երբեմնի Է-Էություն գերաստվածությունը:
   Ինչ վերաբերում է արդի հանրապետականների իբր «նժդեհականությանը», ապա այն ևս ոչ մի կապ չունի Գ. Նժդեհի գաղափարաբանության հետ: Իսկ եթե ունի, ապա այդ միմիայն բացասական` այն ապականելու առումով: Անչափ ցավալի է, որ ժողովրդավարական թե ընդդիմադիր շրջանակները.
        «Կեղտաջրի փոխարեն նետում են նորածնին և պահում հին լվացքաջուրը»:
    Այս դեպքում  հարցական է, թե արդյոք չարժե՞ փրկել մանկանը և միայն մաքրաջրել այն...

                                                                         * * *
   Այսքանի հետ կա նաև այլ մեկ տարօրինակ հանգամանք:

   «Լրագիր. am» էլեկտրոնային կայքաթերթը տեսակների մեջ առավել ընթերցվածներից մեկն է: Ըստ հայտարարության, կայքի վերակառուցման նախագիծը իրականացվում է ժողովրդավարական հակվածությամբ Բաց հասարակության ինստիտուտի օժանդակության հիմնադրամ-Հայաստանի ֆինանսական օժանդակությամբ: Այսուհանդերձ անհասկանալի է, թե ինչպե՞ ս են նույն կայքաթերթում հատուկ էջեր հատկացված հայտնի կգեբական-մուտիլովշչիկ Իգոր Մուրադյանին (այս առանձին և անչափ խորդհրդավոր թեմա է ²... ) և համարյա հայատյաց թե «սորոսյան» իբր դեմոկՂատական նման «մշակութաբաններին» (ականջդ կա~նչի Հ. Վասիլյան... ):
   Սակայն, եթե նկատի առնենք այսօր ամենայնի «կոմպլեմենտար» երկդիմությունը, «խառը կանաչիով» սնվող միջակությունը, քաղաքական բառացիորեն «երեսփոխանների», «Կանաչ վիշապիկների ու շերեփուկների» և երկակի «խլուրդների» առատ առկայությունը, ապա Հայաստանում «դեմոկրատիան» այլ կերպ երևի անհնար է պատկերացնել:

   Մնաց ճշտել, թե այս արևմտամետ թե ռուսահաճ «каша»-ում որտե՞ղ և որքա՞ ն է ուղղամիտ, անխառը, անկախ և հիրավի ազատամիտ շրջանակների, ազգային դեմոկրատների ու «կոսմոպոլիտ» ազգայնականների տեղն ու դերը, եթե իհարկե այդպիսինները դեռևս կան:
  Իսկ եթե այո', ապա ունե՞ ն արդյոք նրանք և ողջ հայությունը որևէ ապագա...

Հ.Գ. Մենք վերստին անձի անունը չենք հիշատակում երևույթ չանձնավորելու և այն մեկ անհատով չսահմանափակելու միտումով: Հույսով, որ եթե.
   Ծառի հետևում հարկ է անտառ տեսնել, ապա անտառի հետևում` տիեզերածառ...
 
 Այսինքն` ԳերԷություն և ճյուղավորված էություններ` Կենաց և Իմաստության ծառերի մեկտեղմամբ:

                                            ՀԱՅԻ ՆԱԽԱՎԵՐՋԻՆ ԽԵԼՔԸ
                                    

    Հուլիս 17-ի ՀՀՇ 16-րդ համագումարը, ավելի ստույգ Լ. Տեր-Պետրոսյանի ելույթը լայն արձագանք գտավ և ամենատարբեր քննարկումների տեղիք տվեց: Թեև սկզբունքորեն համաձայն հիմնական մոտեցումների  հետ, բայց  այն թողնելով քաղաքական փորձագետներին, մեզ այդուհանդերձ տարօրինակ թվաց բոլորովին այլ, զուտ ազգաբանական մեկ հանգամանք. շարունակվող արտագաղթի, Հայաստանում և Արցախում վիճակագրության և արտաբերված «Հարյուր տարի հետո Հայաստանը կարող է զարգացած, բայց հայազուրկ տարածք լինել» անհանգստությունը: Այն էլ խիստ անսպասելի եզրահանգմամբ.
  «Հարցերի հարցն, այսպիսով, ժողովրդագրությունն է` դեմոգրաֆիան, որը, XI դարից սկսած, եղել է հայ ժողովրդին բաժին ընկած բոլոր դժբախտությունների պատճառը պատմական համայնապատկերում» (ընդգծումը` մերը):

    Իսկ մի՞թե 20 տարի առաջ չկար այդ գերխնդրականն ու դրա պատմական գիտակցությունը, երբ զանգվածային ու դեռ խրախուսվող թե հրահրվող արտագաղթը հիմնականում կատարվել է հենց այդ տարիներին…

  Մի՞թե հայոց վիճակագրական նահանջը սկսվել էր XI-րդ դարից:
  Եվ մի՞թե հայոց պատմական անկումն ու ազգային խամրումը սոսկ վիճակագրության արդյունք են, և միայն արտագաղթը կասեցնելով հնարավոր է ապահովել հայոց  գոյատևումը, այն էլ մոլորակի ազգաբնակչության հարաճուն ու գլխապտույտ բազմապատկման և գլոբալիզացման գործընթացում:
   Իսկ ո ՞ւր կորան ազգային ինքնության, գիտակցության, ներուժի, սփյուռքի հարատևման և ողջ հայության այլորակ կայացման  գերխնդրականները, որոնք ի սկզբանե եղել ու մնում են ԷՈՒԹՅՈՒՆ Ազգային Իմաստության Տաճարի գերնպատակները, հենց որոնց համար այն հալածվեց, իսկ գործունեությունը շարունակում է խափանվել 1990 թ. իր հիմնադրման օրից ի վեր, երբ Էության գաղափարները այդժամ սկսյալ մեծն Վիկտոր Համբարձումյանից  արժանացան մտավորական բարձրագույն ավագանու բուռն քաջալերանքին:
   Եվ ի վերջո մի՞թե ամբողջ մեկ քսանամյակ էր անհրաժեշտ հայ քաղաքական այրերին այդ  գիտակցությանը հանգելու համար, այն էլ հետևանք և պատճառ տեղափոխությամբ:
   Իսկ եթե այո', ապա կարող ենք գոնե մխիթարվել այդքանով ու հնարավոր «հայի վերջին խելքի» հեռանկարով…                                                   
                                                                                             ¡ ¡ ¡ 

        Ասելիքը պատկերավորելու համար և համեմատության կարգով, ստորև ներկայացնում ենք վիճակագրական որոշ տվյալներ, վերցված միջազգային տարբեր գիտական աղբյուրներից, մասամբ` «Ազգ և նոր հազարամյակ» նախածրագրի դեռևս անտիպ 2-րդ`«Միջօրեական» հատորից:
    Ըստ այդմ ու որոշ հաշվարկների, Հին Քարե դարի ավարտին աշխարհի բնակչությունը կազմել է 3 մլն, բնականաբար անհամասեռ տեղաբաշխմամբ և խտացված բնակլիմայական բարենպաստ կենսատարածքներում: Հետսառցային շրջանում բնակլիմայական պայմանների բարելավմամբ, «նեոլիթյան հեղափոխության» համասփռմամբ և նորանոր կենսատարածքների բնակեցմամբ այդ թիվը ողջ նեոլիթյան շրջանի համար ընդհանուր հասել է 50 մլն ( Ք.ա. 10-3-րդ հհ ), իսկ մեր դարաշրջանի սկզբում աշխարհի բնակչությունը արդեն կազմում էր 200 մլն: Այնուհետև այն շարունակվում է հետևյալ պարբերությամբ.

             -1000 թ.` 275 մլն                                          

          -17-րդ դ.` 500 մլն                                                
          -1900 թ.` 1600 մլն (1,6 մլրդ)
          -1950 թ.` 2500 մլն (2,5 մլրդ)
          -1973 թ.` 3800 մլն (3,8 մլրդ)
          -1976 թ.` 4000 մլն (4 մլրդ )

          -2000 թ.` 6500 մլն (սպասվում էր 7 մլրդ)
            ըստ կանխատեսումների`
           - 2040 թ.` 12 մլրդ
            - 2095 թ.`  25 մլրդ                                                                  

                                                                           
                Մարդկության վիճակագրական աճը Ք.ա. 12-րդ հզ մինչև 1970 թ. (ուղղահայաց` ազգաբնակչությունը մլն-ով,
      հորիզոնական` տարեթվերը, Ք.ա. 12 հզ-ից մինչև մեր օրերը: "Le Grand Atlase de l’Histoire  Mondiale", France-1981): 

        Նման գերաճի հիմնական գործոններն են կենսատարածք-կենսամիջավայր-կենսապայմաններ փոխառնչությունը և տնտեսա-արդյունաբերական ու քաղաքակրթական պայմանները ( կենսամակարդակ, կացութաձև, առողջապահություն, երկարակեցություն ևն ): Հարակից այլ մեկ գործոնը միգրացիաներն են, որոնք սկսել էին դեռևս Աֆրիկայից, ապա նեոլիթյան և հնդեվրոպական ալիքների հետ` հիմնականում Հայկ. լեռնաշխարհից դեպի ազատ տարածքներ: Այսօր այդ սկզբունքը հակադարձվել է, թերզարգացած և նույնիսկ ազատ տարածքներից միգրացիաները կատարվում են դեպի քաղաքակիրթ և տնտեսապես զարգացած երկրներ, թեև թերզարգացած երկրներում վիճակագրական գերաճը շարունակվում է մեծ արագությամբ: Այդպես, եթե 80-ական թվականներին ընդամենը  9,6 մլն կմ² կենսատարածքով ԱՄՆ ուներ ≈230 մլն բնակչություն, իսկ  ≈30.2 մլն կմ² տարածքով Աֆրիկան` ≈344 մլն, ապա այդ տարբերությունն այսօր աճել է հօգուտ վերջինս (ԱՄՆ` 310 մլն, Աֆրիկան` 1 մլրդ ):

   Այժմ անդրադառնանք հայերին և Հայկ. լեռնաշխարհին: Վերջինս ≈400 հզ կմ² տարածքով քիչ ավելի էր` քան արդի միացյալ Գերմանիան (356,2 հզ կմ²) և պակաս` քան Ֆրանսիան (551 հզ կմ²): Ըստ «Ծննդոց –Այա» տեսության, վիճակագրորեն ի՞նչ քանակ է կազմել Հայկ. լեռնաշխարհի այական սուպերէթնոսը «նեոլիթյան հեղափոխության» շեմին, այսինքն` Ք.ա. 10-9-րդ հհ:
      Եթե որպես չափանիշ վերցնենք յուրացնող տնտեսության հյուսիսամերիկյան այդ ժամանակաշրջանի վիճակագրական հաշվարկները, որոնք կազմում են 0,05-1 մարդ 15/25 կմ² տարածքի վրա, ապա որպես բարենպաստ կենսամիջավայր և նեոլիթյան օջախ Հայկ. լեռնաշխարհը այդժամ պիտի նվազագույնը ունենար ≈1մ/կմ² խտություն, այսինքն` 350-400 հզ բնակչություն, որը կազմում է այդժամ աշխարհի հաշվարկային բնակչության 12-13%: Նկատի առնելով մեգալիթյան հզոր կառույցները (Գյոբեկլի թեփե, Չայոնու, Քարահունջ ևն ), բազմաթիվ ու բավականին ընդարձակ հնավայրերը ( 300-6000 շունչ հաշվարկային բնակչությամբ, ինչպես Նորշուն թեփեն, Ախթամիրը կամ ավելի ուշ Հառիճը` 12 հա կառուցապատված տարածքով), «նեոլիթյան հեղափոխությունից» հետո այդ երկրամասի ազգաբնակչությունը զգալիորեն պիտի որ աճեր: Ըստ մի շարք աղբյուրների, Ք.ա. 1-ին հզ ավարտին Հայաստանը արդեն ներկայացնում էր որպես ամբողջովին հայաբնակ և հայախոս աշխարհ (Ստրաբոն և այլք): Ըստ որոշ հաշվարկների, քրիստոնեության ընդունման ժամանակաշրջանում հայերի թվաքանակը  կազմել է ≈ 4 մլն (իմա` 10 մ/կմ², հմմտ. Ֆրանսիան հռոմ. շրջանում` 6,7-8,5 մլն), ինչը համաշխարհային 200 մլն ազգաբնակչության հարաբերակցությամբ քիչ թե շատ հավանական է: Իսկ եթե այդժամ դրա 2% կազմող հայոց թվաքանակը կարող է թվալ թերաճ երբեմնի 12-13%  սուպերէթնոսի համեմատ, ապա այդ դրանից տարբեր էթնոսների տարանջատման և այա-արիական որոշ ցեղերի արտագաղթման ու նոր հայրենքիներում բազմացման պատճառներով
( նման հաշվարկները կողմնակիորեն նույնպես գալիս են հաստատելու Հայկ. լեռնաշխարհը նեոլիթյան միակենտրոն օջախ և ապա հնդեվրոպացիների բնօրրանը լինելու տեսությունները):  

   Ըստ 1844 թ. մարդահամարի Թուրքիայում ապրում էր ≈2,4 մլն հայ (թուրքերը` 7 մլն, իսկ հայերը հիմնականում Արևմտյան Հայաստանում, Կ.Պոլիսի Հայոց Պատրիարքարանի տվյալներով` 3 մլն, 1912 թ.` արդեն 2,02 մլն, այսինքն` մինչև Մեծ Եղեռնը…), իսկ Արևելյան Հայաստանում 1831 թ.` ընդամենը 161,7 հզ (1913 թ.` 1000,1 հզ, 1920 թ.` 720 հզ): Այսինքն, 19-րդ  դարի առաջին կեսին տարաբաժանված Հայաստանում ընդհանուր հաշվվում էր 2,5-3 մլն հայ, իմա` 1-1,5 մլն պակաս` քան 3-4-րդ դդ սահմանագծում: Մեկ դար անց այդ տարբերությունը կկրկնապատկվի, իսկ հայոց ընդհանուր թվաքանակը կկրճատվի ևս ≈1,5 մլն-ով: Շուրջ 1 մլն կկծկվեն արդի Հայաստանում, մնացյալը կսփռվեն աշխարհով մեկ:
    1987 թ. 29,7 կմ² տարածքով Հայաստանը հաշվում էր 3,41 մլն բնակչություն, ( միջին խտությունը` 112 մ /կմ² ): Անկախացումից հետո, ըստ տարբեր տվյալների արտագաղթել են ≈ 900 հզ-1 մլն ( համարյա այնքան` որքան Մեծ Եղեռնից հետո… ): Այժմ աշխարհում հաշվվում են ≈10 մլն հայ, այսինքն` մարդկության 0,014% , որից 2/3-րդ արտերկրում, այսինքն վաղ թե ուշ ուծացման վտանգի տակ, երբ մոտ 20 տարի առաջ այդ հարաբերությունն ու գոյատևման շանսերը հավասար էին…
    Այսինքն, եթե քրիստոնեության ընդունման դարաշրջանում հայերը կազմում էին ≈200 մլն մարդկության  2%, 1900թ.` 1600 մլն մարդկության 0,2%, 1987 թ. ≈4,5  մլրդ մարդկության  ≈0,16%, արդ 20 տարում ետաճել և կազմում են ընդամենը 0,14%,  որից 0,07%, մի քանի սերունդներ հետո ամբողջովին ուծացման ենթակա !!!  Մինչդեռ, մարդկության բնականոն վերաճի հարաբերակցությամբ հայերն այսօր պիտի լինեին առնվազը  ≈60-70 մլն ( հմմտ. 1844 թ. թուրքերը 7 մլն, այսօր միայն Թուրքիայում` ≈50-55 մլն , ազերիները` ≈25-30 մլն, որից 7,5 մլն Ադրբեջանում, 17,5 մլն` Իրանում... Wikipédia):
    Որքան էլ մոտավոր ու պայմանական, այդուհանդերձ այս թվերը ցույց են տալիս հայոց վիճակագրական տրամագրի հաստատուն անկումը, և այդ սկսյալ XI-րդ դ. շատ առաջ և անկախ եղեռնի իրողությունից: Իսկ եթե այսպես շարունակվի, հայերը անխուսափելիորեն կենթարկվեն կոլապսի, թեկուզ միմիայն այլոց ու ողջ մարդկության շարունակական գերաճով:
    Նշանակո՞ւմ է արդյոք այդ անխուսափելի անէացում:
     Բոլորովին էլ ո'չ: Վկա` հրեական կենսափորձը, որոնք ընդհանրապես հայրենիք կորցրին, երկհազարամյակից ավելի գոյատևեցին տարագրության մեջ, ապրեցին մեծ ցեղասպանություն, բայց հայրենքի վերագտանք, այնինչ հայերը եղեռնի հետ հայրենիք կորցրին: Նրանք այսօր աշխարհում 17 մլն են, բայց որքան կենսունակ ու ներկա համաշխարհային համարյա բոլոր կարևոր գործընթացներում: Եվ այդ առաջին հերթին շնորհիվ իրենց հոգևոր անկախության, նախանձախնդիր ինքնության, ազգային ինքնագիտակցության ու ներուժի: Ի՞նչ փույթ թե այդ ամենը շատ «քրիստոնեական» չեն: Բայց, նախ նրանք  քրիստոնյաներ չեն և հետո այդ ո՞վ ասեց, որ քրիստոնեությունը մարդկության վերջին «ֆորմացիան» է...
    Այսքանը միայն որպես խորհրդածության նյութ: Իսկ ավելին, որպես խորհուրդ. մի՞թե պարզ չէ, որ վիճակագրության հետ ու դրանից առավել հայերը հոգևոր ապաքինման և գոյաբանորեն ոգե-գաղափարական անշրջանցնելի անհրաժեշտություն ունեն, դիալեկտիորեն` քանակականից որակականի անցնելու հրամայական: Այլ նպատակ չուներ 80-ական թվականներին սփյուռքում հիմնադրված «Հարատևման Ուխտ» ընկերակցությունը, որն 1990 թ. հայրենի երախտավոր մտավորականների զորագրմամբ վերաճեց հայրենիք-սփյուռք «ԷՈՒԹՅՈՒՆ-Ազգային Իմաստության Տաճարի», միակը` որը ստեղծեց  համանուն ամբողջ մի ԷՈԳՀ ոգե-գաղափարական համակարգ և «ԷԱԿԱՆՔ» հազարամյակային նախածրագիր («Ազգ և նոր հազարամյակ», հատոր 1, Երևան-2002թ.,«Հայտնություն», հատոր 3, Երևան-2006թ., «Միջօրեական» հ.2  և «Ձիու քայլ»-հ. 4 հատորները` անտիպ և առայժմ հրապարակման ոչ ենթակա): Սակայն, հալածվեց հերթափոխ երեք իշխանությունների կողմից և ի վերջո վտարվեց Հայաստանից: Ավելի ստույգ` այլոց հորդորանքով, սակայն ի՞նչ տարբերություն...
  
       Հուսանք` մինչև «հայի վերջին խելքը» կամ գոնե «վերջին հայի խելքն ու ելքը»...

ԳՏՆՎԵԼ ԵՆ «ՄՈԽՐՈՏԻԿԻ» թե «ԱԲՈՒ ՀԱՍԱՆԻ ՄԱՇԻԿՆԵՐԸ»…

http://www.plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0010984

http://www.aolnews.com/story/oldest-leather-shoe-steps-out-after-5500/1108849

http://www.a1plus.am/am/social/2010/06/11/diana-archaeologist  և այլուր

                           Դեպի La Haye...


http://www.zhamanak.com/article/15276/
http://www.hraparak.am/hodvac.php?h_id=5169
http://www.armtimes.com/9594
http://tert.am/am/news/2010/06/03/armeniantimes/

    Մինչ հայկական լրատվամիջոցները քննարկում էին Ռ. Քոչարյանի մեծ քաղաքականություն վերադառնալու-չվերադառնալու հարցը, այլք` ինչպես Ա.Կարապետյանը, Վ.Շիրխանյանը և ուրիշներ հնչեցնում  նրան «մոռանալու» և «պատմությունից ջնջելու» անհրաժեշտությունը (վերջինս` «հայ ժողովրդին ու Հայաստանին հասցրած անուղղելի վնասների համար» …), ոմանք` ինչպես բանտարկյալ Մուրադ Բոջոլյանը, անձին մեղադրում անձնական հետապնդումների մեջ (կից հղմամբ. http://www.lragir.am/armsrc/country-lrahos35514.html), ընդդիմադիր լրատվամիջոցներում կայծակնային արագությամբ սփռվեց ՀԱԿ-ի կողմից Ռ. Քոչարյանին Հաագայի Միջազգային քրեական դատարանին հանձնելու հաղորդագրությունը (տե’ս վերոնշյալ հղումներով): Ըստ այդմ.

         «Հայ Ազգային Կոնգրեսի հայցում ընդգրկված են այս տարիների ընթացքում Եվրադատարան ուղարկված ավելի քան 40 գործերը, բոլոր այն օրենսդրական փոփոխությունները, որոնք այս տաս տարիների ընթացքում կատարվել են միմիայն մարդու իրավունքներն ու հիմնարար ազատությունները սահմանափակելու նպատակով: Առանձին անդրադարձ կա «Ա1+»-ի գործին եւ այդ առնչությամբ Եվրադատարանի կայացրած որոշմանն ու այդ որոշման չկատարմանը: Բոլոր մանրամասներով ներկայացված են 2003-ի եւ 2008-ի նախագահական կեղծված ընտրությունների ընթացքում եւ հետընտրական ժամանակահատվածում կատարված բռնությունները: Հայցում ներկայացված են բոլոր կասկածելի ու չբացահայտված սպանությունները. հոկտեմբերի 27, Պողոս Պողոսյանի սպանություն: Վերջինիս սպանության հետ կապված, ի դեպ, ներկայացված են ոչ միայն իրավական մանրամասներ, այլ նաեւ այն բոլոր հայտարարությունները, որոնք Պողոս Պողոսյանի սպանությունից հետո արել է Ռոբերտ Քոչարյանը, որպեսզի պարզ դառնա վերջինիս կերպարը: Հոկտեմբերի 27-ի գործի հետ կապված, բացի իրավական մանրամասներից, առանձնահատուկ տեղ է հատկացված նաեւ այն փաստին, որ այդ գործով կալանավորված մեղադրյալների մի մասը հետագայում բանտում իրար հետեւից «մահացել են»…
 …Մարտի 1-ի սպանդը Կոնգրեսի Հաագա ներկայացրած դատական հայցի մեխն է եւ Ռ. Քոչարյանի կողմից կատարված հանցագործությունների գագաթնակետը: Մարտի 1-ին կատարված առնվազն տաս հոգու սպանությունները, ՀՀ Սահմանադրության խախտմամբ մարտիմեկյան իրադարձություններին բանակի ներգրավման փաստը, Փաստահավաք խմբի բոլոր զեկույցները, մարտիմեկյան իրադարձություններից հետո միջազգային կազմակերպությունների եւ այլ պետությունների կողմից հնչեցված բոլոր հայտարարությունները տեղ են գտել Հաագա ներկայացված հայցում: Բացի փաստաթղթերից, հայցին կցված են հսկայական քանակությամբ տեսաձայնագրություններ, վկայություններ եւ այլն: Նշված փաստաթղթերն ու տեսաձայնագրությունները վերաբերում են ոչ միայն 2008 թվականի Մարտի 1-ին եւ 2-ին Երեւանի կենտրոնում տեղի ունեցածին, այլ նաեւ Քոչարյանի իշխանության տարիներին կատարված մի շարք աղմկոտ սպանություններին, Երեւանի կենտրոնի բնակիչներին իրենց տներից բռնի տեղահանելու եւ բազմաթիվ այլ մանրամասներ…

   Հայցի տեքստը բաղկացած է 280 էջից, իսկ դրան կցված փաստաթղթերը կազմում են ավելի քան 4 հազար 500 էջ։ Նշենք, որ Ռոբերտ Քոչարյանի դեմ Հաագայի քրեական դատարան հայց ուղարկելու ընդդիմության նախաձեռնության տակ ստորագրել է մի քանի հարյուր հազար մարդ: ՀՀ հարյուր հազարավոր քաղաքացիներ ուզում են Քոչարյանին տեսնել Հաագայի դատարանում: Ստորագրահավաքի թերթիկի վրա հետեւյալ տեքստն էր.
   "Ռոբերտ Քոչարյանը Հայաստանի պետականության եւ հայ ժողովրդի նկատմամբ գործել է ծանր հանցանքներ: Նա երկու անգամ նախագահական իշխանության է տիրացել կեղծ փաստաթղթերի հիման վրա, կատարելով իշխանության յուրացման ծանր հանցագործություն: Իր միանձնյա եւ բռնատիրական իշխանությունը նա ամրապնդեց ծանր արյունով` 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործությամբ, եւ Հայաստանում հաստատեց իրական ավազակապետական ռեժիմ: Նա իշխանությունն ավարտեց կրկին արյունով` 2008 թվականի մարտի 1-ի դաժան սպանդով, որն իր բոլոր հատկանիշներով հանցագործություն է մարդկության դեմ: Ուստիեւ մենք` Հայաստանի Հանրապետության ներքոստորագրյալ քաղաքացիներս, պահանջում ենք մարտի 1-ի ոճրագործության միջազգային անկախ հետաքննություն, իսկ Ռոբերտ Քոչարյանի գործը հանձնել Հաագայի միջազգային դատարան…  " 
  …Այդ հայցով, փաստորեն, Հայաստանի քաղաքացիները դիմում են միջազգային հանրությանը` ահազանգելով, որ իրենք տաս տարի Հայաստանի նախագահի աթոռին նստած Ռոբերտ Քոչարյանին դիտում են որպես հանցագործի եւ մարդասպանի  եւ խնդրում են միջազգային հանրությանը զբաղվել այդ մարդու հարցով: Սա մի բեռ է, որի տակից, փաստորեն, Ռոբերտ Քոչարյանը կարող է եւ դուրս չգալ: Եվ ի դեպ, փորձագետները պնդում են, որ այս դատական հայցը ոչ միայն Ռոբերտ Քոչարյանին` կատարած հանցագործությունների համար պատասխանատվության ենթարկելու հիմնաքարը կարող է լինել, այլ նաեւ` վերջինիս մեծ քաղաքականություն վերադառնալու ամենամեծ խոչընդոտը…» :
                                                 * * *
   Ստորև, 19.02.2010 թ. «Դուզ պլանի գլուխ...» խորագրով թռուցիկ մի հաղորդագրությամբ մենք արդեն անդրադարձել էինք այս նախաձեռնությանը, որը նախապատրաստվում էր մոտ երկու տարի է ի վեր և «կիրականանա թե ոչ» տարակուսանքների տեղիք էր տվել: Մենք համոզված էինք նաև, որ անկախ գործընթացի արդյունքից այդ միջոցառումը ինքնին շրջադարձային ու պատմական ակտ է, արձանագրելու համար վերջին տասնամյակում Հայաստանի ու ողջ հայության գլխին եկած` ավելի ստույգ բերված ՓՈՐՁԱՆՔԸ, հատկապես 1999 թ. հոկտեմբեր 27-ի պետական աներևակայելի ոճրագործության առնչությամբ, որոնք վասն գալիք սերունդների սթափության,ազգաբանական ու գոյատևման առումներով դեռ ավելի խորն ու խիստ արմատական վելուծություններ են ակնկալում: Զի դրա հետևանքները անչափ բազմաշերտ են ու չափազանց ուսանելի: Այդ միայն անկախության կորուստ չէր` այլև հետագա բոլոր իրադարձությունների սկզբնապատճառը` մինչ մարտիմեկյան սպանդն ու այսօրվա անհասկանալի թվացյալ ներքին ու արտաքին իրադարձությունները: Այդ ոճրագործության զոհերը միայն անմիջական դեմքեր չէին` այլև ուղղակիորեն ու անուղղակիորեն հազարավոր ընտանիքներ ու անձինք, ինչպես հիրավի Մ.Բոջոլյանի, Ս.Հացպանյանի, շատ այլոց ու նաև մեր պարագաներում, միմիայն բաց հետաքննության հրապարակային մեր հայցի համար (տե’ս այստեղ http://www.eutyun.org/S/E/AX/AX_V_00.htm):
   Մինչդեռ, ցայսօր անգամ ամենատարբեր գաղթօջախներում մեզ հետ կատարվող հետապնդումները այդ ոճրագործության ճչուն վկայություններն են: Ակներևաբար, ՀՀ անվտանգության ծառայություններում որոշակի մի բաժին շարունակում է զբաղվել ու դեռ երկար կզբաղվի միմիայն պետական այդ ոճրագործության հետքերը մաքրագործելով (վկա երբեմնի զինդատախազ Գ. Ջահանգիրյանի ու հարակից այլոց բանտարկումները, մյուսների` լռեցումները...): Ուստի, իշխանափոխություն չի լինելու!!!,  քանի դեռ ոմանց բնորոշմամբ այդ «ղարաբաղյան ճիվաղը» պահպանում է իշխանության կարևորագույն լծակներն ու իր բարձրաստիճան անձինք, որոնց ձեռքին հանրապետության երրորդ նախագահն անգամ որոշ առումով պատանդ է…

   Ինչ վերաբերում է անձին «մոռանալուն» ու «պատմությունից ջնջելուն», ապա այդ թերևս նրան ու այլոց մատուցած լավագույն ծառայությունը կլիներ, երբ հարկ է կատարել ճիշտ ընդհակառակը, ինչպես հորդորել էինք «Ազգային խաչքար» քննախուզության ավարտաճառում. ( տե'ս այստեղ
http://www.eutyun.org/S/E/AX/AX_04.htm , իսկ ընհանրապես.http://www.eutyun.org/S/E/AX/AX.htm).

           ՊԱՏՄԱԿԱՆՈՐԵՆ "ԱՆՄԱՀ ՄՆԱՔ ", ԱԶԳԱԲԱՆՈՐԵՆ` ԱՆԺԱՌԱՆԳ ...

  Այս առումով ՀԱԿ-ի հայցը Հաագայի Միջազգային քրեական դատարանին հենց նման մեկ քայլ է, այլք` համարձակ քննախույզների, վճռական շրջանակների և աճող սերնդի առաքելությունը: Զի.

                                      Դու հզոր ես ! ուրեմն ինչո՞ւ լռել,
                                      Թեկուզ քչերը կծղրտան,

                                      Ով ուզում է սատանային ահաբեկել,

                                      Պարտ է բարձր որոտա:
                                                                    (Գյոթե, «Մեղմ էպիգրամներ» - Zahme Xenien )               

    Իսկ թե ինչո՞ւ է խորագրում նշված «Դեպի La Haye...», զի պարզապես այդ Հաագա քաղաքանվան ֆրանսերեն  արտաբերումն է, առանց *այ-*հայ դիցարմատի և հայոց ինքնանվանման հետ առնչության: Այդուհանդերձ, այլորեն որոշ նախախնամությամբ, զի նույն հաստատությանը փորձ է արվել դիմել նաև ցեղասպանության հայցով…

   Պատահական զուգադիպությո՞ւն թե՞ ինչ-որ տրանսցենդենտալ խորհուրդ.

                                Պատճառահետևանքային ֆլուկտուացիաներում հաճախ

                        հետևանքը նախորդում է պատճառին, պատիժն` հանցանքին…

                      http://www.lragir.am/armsrc/country-lrahos32498.html

   Լրատվական չաչանակությունների մեջ ամենաուշագրավը ՀԱԿ-ի անդամ Դավիթ Շահնազարյանի երեկվա հայտարարությունն էր, ըստ որի 2-3 շաբաթ հետո Ռ. Քոչարյանի դեմ հայցը կուղարկվի ՀԱԱԳԱ-ի միջազգային դատարան:
   Լրագիր.am-ը հիշեցնում է (տե'ս հղումը ), որ այդ նպատակով ընդդիմությունը մոտ մեկուկես տարի առաջ նախաձեռնել էր ստորագրահավաք, որի թերթիկների վրա հետևյալ տեքստն էր.

   «Ռոբերտ Քոչարյանը Հայաստանի պետականության եւ հայ ժողովրդի նկատմամբ գործել է ծանր հանցանքներ: Նա երկու անգամ նախագահական իշխանության է տիրացել կեղծ փաստաթղթերի հիման վրա` կատարելով իշխանության յուրացման ծանր հանցագործություն: Իր միանձնյա եւ բռնատիրական իշխանությունը նա ամրապնդեց ծանր արյունով` 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործությամբ եւ Հայաստանում հաստատեց իրական ավազակապետական ռեժիմ: Նա իշխանությունն ավարտեց կրկին արյունով` 2008 թվականի մարտի 1-ի դաժան սպանդով, որ իր բոլոր հատկանիշներով հանցագործություն է մարդկության դեմ: Ուստիեւ մենք` Հայաստանի Հանրապետության ներքոստորագրյալ քաղաքացիներս պահանջում ենք մարտի 1-ի ոճրագործության միջազգային անկախ հետաքննություն, իսկ ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆԻ ԳՈՐԾԸ ՀԱՆՁՆԵԼ ՀԱԱԳԱՅԻ ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ԴԱՏԱՐԱՆ »:

 
  Վերջապես (թեև շատ մեղմ... ) !!!

   Սակայն, եթե ՀԱԿ-ը իսկապես այդքանն էլ արեց, ապա այն որևէ միջոցառումից ավելի կմնա որպես հիրավի պատմական հերոսություն է ու ինքնին շրջադարձային ակտ, անկախ գործընթացի արդյունքներից :
   Իսկ ինչո՞ւ հենց «պլանի գլուխ»: Ավագ սերունդը պիտի հիշի, որ ժամանակին այնտեղ հասարակական մի հանրահայտ «օբյեկտ» կար, համարյա պատմական մի «հուշարձան»:
  Դրսից Երևան մտնողները առաջինը հենց այդտեղ էին վազում…

                                                                                           «ОБШИРНЫЙ РАК»

Ըստ wikipedia միջազգային հանրագիտարանի և այլ աղբյուների
http://fr.wikipedia.org/wiki/Cancer

   Քաղցկեղը բնորոշվում է որպես օրգանիզմի նորմալ հյուսվածքում բջջային աննորմալ ու անոմիկ¹ պրոլիֆերացիա (համասփռում) : Բոլոր այդ բջիջները նույն կլոն-գենոմի (գեների միագումար, այլորեն` կլան…) շեղումներ են, որոնք ձեռք են բերում ինքնակիսվելով անվերջ ու անհսկելիորեն  բազմանալու հատկություն: Հիվանդության զարգացման ընթացքում որոշ բջիջներ կարող են միգրացվել ու ձևավորել մետաստազներ (ախտաբանական օջախներ)…    
   Քաղցկեղի պատճառները կարող են լինել ներքին ( գենոմ, մուտացիա),  ներմուծված վարակիչ agent-ներով <sup>2</sup>,  և/կամ արտաքին (սնունդ, ռադիացիա…): Քաղցկեղները լինում են տարատեսակ. կրծքի, մաշկի, թոքերի, լյարդի, արյան, գլխուղեղի  ևն: Հիվանդության չորրորդ` ծանրագույն փուլը բնորոշվում է հյուսվածքների և օրգանների տարածուն ախտահարմամբ, հայտնի որպես սահմռկելի «обширный рак»- լայնարձակ քաղցկեղ: Բուժումը այլևս իսկապես չկա…  
  Մահացու հիվանդությունը առավելաբար դրսևորվում է «ներքին օրգաններում» և տարիքավոր անձանց ու … ազգերի մոտ, բայց ոչ անպատճառ բոլորի:

                                                 «Կապիկներն իմ, կապիկներն իմ, կապիկներն իմ հայրենի» շարքից

             
                «ՎԱՂՆՋԱԳՈԻՅՆ ՄԱՐԴՈՒ ԴՆԹ-Ն ՎԵՐԾԱՆՎԱԾ Է»

                                                ԱԶԳԱՅԻՆ ՓՐԿՈՒԹՅԱՆ ԾՐԱԳԻՐ…

   Եվս մեկը !!! Այս անգամ «Սարդարապատ» խմբի նախաձեռնությամբ, որը «Հարենիքը վտանգված» է ահազանգով նպատակ ունի  հիմնել վերկուսակցական շարժում, առաջարկել իր հայացակարգով պետ-վարչական ու հասարակական մոդել,  տարբեր ասպարեզների ներկայացուցիչներով քննարկել այդ ծրագիրը, «համոզված լինելով, որ տնտեսական բարգավաճումն ու սոցիալական առաջընթացը անհնար է առանց հոգևոր ու բարոյական հասունության», հպանցիկ ակնարկելով նաև ազգային ինչ-որ գաղափարախոսության մասին
(տե’ս  http://hetq.am/am/politics/khzmalyan-2/ ): 
   Նպատակը անշուշտ տեղին է ու ազնիվ, սակայն առայժմ անհայտ են այդ հայացակարգը և ակնկալվող «ազգային գաղափարախոսությունը», առավել ևս դրանց անհրաժեշտ փիլիսոփայական հիմքը կամ գոնե աշխարհայացքը, և բնավ անդրադարձ չկա ազգային գերխնդրականներին, երբ հավակնում է լինել «ազգային փրկության ծրագիր»…
    Անշրջանցելի հանգամանքներ, որոնց արձագանքել է Վաշինգտոնում հաստատված, երիտասարդ տնտեսագետ Արարատ Ստեփանյանը, բարձրացնելով ինքնության և ոգե-գաղափարական համակարգի անհրաժեշտությունը և հղումներ անելով մեր կայքի «Հարատևում» նախածրագրին, ինչպես նաև էիզմի սկզբունքներին (տե’ս http://hetq.am/am/politics/ararat-stepanyan/ ):
   Հոդվածին հետևող բանավեճը բարեբախտաբար կառուցողական է: Մենք միայն հրավիրում ենք ձեր ուշադրությունը այս դրական երևույթներին, արձանագրելով նաև, որ նման խնդրականները ինքնաբերաբար վերարծարծվում են յուրաքանչյուր փակուղային սուր իրավիճակներում, պարբերաբար ինչպիսինն է վերջին երկտասնամյակում հայ իրականությունը, առավել ևս հիմա: Ուզում ենք նաև ևս մեկ անգամ արձանագրել, որ 1990 թ. ԷՈՒԹՅՈՒՆ Ազգային Իմաստության ՏաՃարը հայրենիքում  հիմնվեց նույնպես նման իրավիճակում, սակայն ի տարբերություն այլոց, ընթացքում ստեղծեց համանուն, հիմնավոր և անչափ ծավալուն ոգե-գաղափարական համակարգ ( այն շարունակում է ծավալվել նաև այս կայքում... ), մինչդեռ  ոչ միայն պաշտոնապես անտեսվեց` այլև հալածվեց հերթափոխ իշխանությունների կողմից, այդուհանդերձ  ներշնչելով  նման  ծրագրեր ստեղծելու բազում փորձեր, որոնք առանց որևէ նշանակալից հավելումների արծարծում էին Էության գաղափարները, այն էլ հիմնականում խիստ թերի, ծանծաղ, մասնակի, տարբերակներով, աղավաղումներով ու շահարկումներով: Մենք ունենք այդպիսի «ծրագրերի» ողջ մի հավաքածու և արժե ժամանակ առ ժամանակ ներկայացնել դրանցից մի քանիսը, մեկը` ստորև:

  Եվ այդ միմիայն մեկ նպատակով, ինչպես կրկնել ենք ձանձրացնելու աստիճան.

  ՀԱՅ  ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԸ ՓՐԿՈՒԹՅԱՆ, ԿԱՅԱՑՄԱՆ ՈՒ ՀԱՐԱՏԵՎՄԱՆ ՉՆՉԻՆ ԻՍԿ ԱՅԼԸՆՏՐԱՆՔ ՉՈՒՆԻ !!!

  Դրանում ավելի ու ավելի կհամոզվեն ընթացիկ ու գալիք սերունդները, իրականացման ավելի ու ավելի պակաս հնարավորություններով: Մնացյալը հեծանիվ կամ մոդելներ վերահորինելու փորձեր են:

   Որպես վերոշարադրյալի հիմնավորում, հրավիրում ենք  ձեր ուշադրությունը հայ ԶԼՄ տարածված մի հաղորդագրության վրա, ըստ որի անգամ հզոր Ռուսաստանի «Եդինայա Ռոդինա» կուսակցությունը տասնամյա իր անխափան գոյությունից ու հաղթական գործունեությունից  հետո, այս համագումարում որոշել է որդեգրել ինչ-որ գաղափարախոսություն, թեև նույնպես առանց փիլիսոփայական որոշակի հիմքի, սակայն վստահաբար ազգանպաստ ( http://www.lragir.am/armsrc/politics-lrahos30664.html ): Դե, եթե հզոր ու կայացած ազգերն են ստիպված դիմել որևէ գաղափարախոսության կամ ` ինչպես այժմ Ֆրանսիան, բարձրացնել ազգային ինքնության խնդրականը, ապա կորստյան դատապարտված ազգերն ու ազգույթները` երիցս առավել:

   Մնում է հարցնել, թե այդ պարագայում ինչո՞ւ հալածվեց ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ  կամ ինչո՞ւ են «ազգային փրկության» ծրագրերը խուսափում Էություն  ոգե-գաղափարական համակարգի հղումներից: Պատասխանը նույն   բարոյահոգեբանական կամ նժդեհյան «ներցեղային բարոյականի» գործոնն է ( թեև այս մասին անվերջ ճառաբանելով... ), հայոց հավաքական գիտակցության մակարդակը, իսկ մնացյալի համար հետևեք  «ԷՈՒԹՅԱՆ ՈԴԻՍԱԿԱՆԸ » հոդվածաշարը:
                                                                               
                                                                              ¡  ¡  ¡

       Քաղվածքներ 28-29 հոկտեմբերի 1999 թ., Մինսկում, Երիտասարդական կազմակերպությունների կոնգրեսին Հայաստանի երիտասարդական պետ -հասարակական  պատվիրակության ( ??? ) զեկույցից.

                                                                          ԱՊՀ ԵՐԿՐՆԵՐԻ
                                                       "Երիտասարդական նոր տարածքի"
                                                                              ՍԿԶԲՈՒՆՔԸ 
                                                            ( մեջբերումներ թարգմանությամբ  )         

 "Երիտասարդական նոր տարածքը" ( - НМП), որպես հիմք և ինստիտուտ, հիմնվում և ձևավորվում է Մարդկության, մոլորակի և հասարկությունների` այդ թվում ԱՊՀ երկրների երիտասարդության այնպիսի բախտորոշ ժամանակ...
( ???,  և այլն ): Ներքևում.
 "... Այդ պատճառները դրսևորվել են գաղափարախոսական տոտալ գերիշխանության առկայությամբ, քաղաքական և տնտեսական ստիմուլացիայի և հրահանգային մեթոդներով, հիմնված Մատերիալիստական նախասկզբի և Դիսկրետ-սահմանափակ մտածողության վրա ( կտրված Էությունից և Ինքնությունից )": Էջ 1:
    Կարմիրով ընդգծումները` մերը, չափավոր քննադատվում են մարքսիզմ-լենինիզմի հիմնադրույթները:
Ուշադրություն նյութին տրվող համամարդկային գերկարևորությանը...

 "Ա. Նոր Արժեհամակարգի կողմնորոշիչները հարկ է մտցնել աննյութական ոլորտ (էներգո-ինֆորմացիոն, ինքնության-էությունների, կարճ` Ոգեկան ոլորտ)": Էջ 3:
 ԷՈՒԹՅԱՆ հիմադրույթներից մեկը, որտեղից ԷՈԳՀ ոգե-գաղափարական համակարգ բնորոշումը:
      
   Էջ 2: Նորից "Ինֆորմացիա, Էներգիա, Ինքնություն և Էություն" էիզմի դրույթների հիշատակումներ
      ( տե'ս այստեղ որոշ հղումներ  ):

                                                                                  ԻՆՉՊԻՍԻ ՇԱՐՈՒՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆ ("Երրորդ ուղի" )

"...անվանենք այդ խնդիրը "Նոր Գլխավոր Գաղափարի " կամ "Երրորդ ուղու" խնդրական": Էջ 5: 
     Անհիմն մի ձևակերպում, որը հայ իրականությունում տարածվեց "Ազգային գաղափար" անհեթեթությամբ, այն էլ առանց փիլիսոփայական հիմքի, որը ԷՈԳՀ-ում հենց Էություն-էիզմ ուսմունքն է, ինչպես նաև կրկնվող "երրորդ ուղին"`  փիլիսոփայորեն որպես իդեալիզմի և մատերիալիզմի ընդհանուր հայտարարը, գաղափարա-կեցականորեն` կապիտալիզմի և կոմունիզմի ...

                                                                                                       ՀՌՉԱԿԱԳԻՐ

   "28-29  հոկտեմբերի 1999 թ., Մինսկում, Երիտասարդական կազմակերպությունների կոնգրեսում ընդունված սույն ՀՌՉԱԿԱԳԻՐԸ ներկայանում է որպես ''Ոգե-քաղաքական կողմնորոշիչ-հրամայական", "Նախնական համաձայնագիր" ( և այլն)... ընդդեմ "համաշխարհային նոր կարգի"  ( և այլն)...
       Ապա թվարկվում են արժեքային կողմնորոշիչ-հրամայականները.
     "Շնորհ-Անհատականություններին! Ազատություն-Հասարակություններին! Ինքնություն (Ինքնորոշում )-Ժողովուրդներին !  Արդարություն-Պետություններին! Բնապաշտպանություն-Երկրներին! Ամրություն-Հայրենիքներին ! Հավերժություն- Կյանքին! Եվ այս ամենը հանուն ԷՈՒԹՅԱՆ!" ... Էջ 4:
...տրվելով հանդերձ բանագողության, երեսապաշտության և գաղափարական աճպարարությունների` առանց իսկ ըմբռնելու ԷՈՒԹՅԱՆ ինչությունն ու բուն էությունը, թե' անհատականորեն և թե' տիեզերաբանորեն...
        
    "Որպես տեղեկություն հայտնենք, որ այդ հնարավորություններով գործառնական տեխնոլոգիաներ արդեն մշակվել և մասնակիորեն ներդվել են Հայաստանում: Եվ անգամ այդ մասնակի ներդրումները արդեն տվել են գերազանց արդյունքներ": Էջ 2:
   Անհայտ է մնում թե այդ ի ՞նչ մշակված տեխնոլոգիաների, ներդրումների ու "գերազանց արդյունքների" մասին է խոսքը...
       
                          "ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՀԱՐՑ. XXI-ՐԴ ԴԱՐԻ ԽՆԴՐԱԿԱՆՆԵՐՆ ՈՒ ԼՈՒԾՈՒՄՆԵՐԸ
                                                                                              ԿԱՄ
                           "ՀԱՅ ԱԶԳԱՅԻՆ ԳԱՂԱՓԱՐԱԽՈՍՈՒԹՅՈՒՆ: ՀԻՄՈՒՆՔՆԵՐՆ ՈՒ ԻՆՍՏԻՏՈՒՏԸ..."
        Սույն "ծանոթագրական տեղեկանքը" նպատակ ունի հրավիրելու պոտենցիալ հետաքրքրվողների ուշադրությունը այսօր իսկ կարևոր անհրաժեշտության վրա, ստեղծելու համար Հայաստանում և Արցախում այսուհետ "Ինստիտուտ" անվանված ուրույն "Կենտրոն" (կամ "Ծառայություններ"... ), ընդունակ բարձրորակ գործունեության գերբարձր տեխնոլոգիաների մշակման և ներդման ոլորտում, հիմնված մետասիստեմների և ոչ դիստկերտ ինֆորմացիոն գաղափարախոսությունների և մոդելների վրա": Հավելված, էջ 1:
    Թեմաներ, որոնց վրա դեռևս վաղուց ի վեր աշխատում էին կգբական որոշ լաբորատորիաներ, իսկ ԷՈՒԹՅՈՒՆ Ազգային Իմաստության Տաճարը` նաև քառհատոր "ԷԱԿԱՆՔ- Ազգ և նոր հազարամյակ'" նախածրագրի: Իսկ նման մի գողտրիկ ու սքող խումբ Հայաստանում հիրավի կա, թողնում ենք ենթադրել ինչպիսի՞ կողմնորոշմամբ...

 Այնինչ, անգամ այս փոքրիկ նշմարները հուշում են ԷՈՒԹՅԱՆ գաղափարներին տրվող "համամարդկային"  գերկարևորությունը: Եվ ահա թե ինչո՞ւ ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ սահմանափակեց իր հրապարկումները և անգամ ոչնչացրեց որոշ նյութեր: 

                                                                                         «ԷՐՈՍ ԵՎ ԹԱՆԱՏՈՍ»

                                               (համանուն էսսեի մոտիվներով)
                                                      http://www.akumb.am/showthread.php?p=408417

     Ստորև ներկայացվող պատմությունը կատարելապես պատահաբար հանդիպել և քաղված է վերոնշյալ մի անչափ սովորական ֆորումից: Դեպքն էլ կարծեք ներկայանում է սովորական, իսկ իրականում` վայել Է. Հեմինգուեյի գրչին և արժանի հոգեբանների ու փիլիսոփաների խորհրդածությանը: Այն ամբողջովին համահունչ է մեր համանուն էսսեին:

     Կյանքը լավագույն վկայությունն է և հաճախ անգերազանց վիպասան:

      Ներկայացնում ենք առանց չնչին իսկ փոփոխության:

                                                                        ՈՃԻՐ  ԵՎ… ՊԱՐԳԵՎ

   1999թ. հոկտեմբեր 27: Ուղիղ 10 տարի…

   Այդքան խոսվեց ու գրվեց, եղան պատմական բնորոշումներ ու զուգահեռումներ, բազմաբնույթ հետաքննություններ ու փաստերի փաթույթ ( տե’ս նաև այստեղ.  «Ազգային խաչքար» ), ուղղակի կամ զգուշավոր մեղադրանքներ, պաշտոնական հայ-հայ բացահայտման ու բուն ոճրագործների դատապարտման հայտարարություններ, նույնիսկ գործը ՀԱԱԳԱ-ի միջազգային քրեական դատարան հանձնելու 400 էջանոց ստորագրահավաք: Մինչդեռ, իրողությունը պարզ է  անգամ բուսակենդանական աշխարհին:

   Եվ ի՞նչ: Իրականում` ոչինչ, գոնե նշյալ առումներով, իսկ գոյաբանորեն` ամեն ինչ:

   Ղարաբաղյան հիմնահարցում ոճրագործությունը ոչինչ չտվեց, պարզապես հանգուցալուծումը հետաձգվեց մեկ տասնամյակով, ոչ ավելին: Մինչդեռ, դրա դիմաց Հայաստանը տարածքների փոխարեն վճարեց իր նորածին անկախության կորստով (միևնույնն է, տարածքները  կվերադարձվեն վաղ թե ուշ...), հայ ժողովուրդը` ակամա մեղսակցությամբ, հիվանդագին ջղաձգություններով, վախի համաճարակով, համատարած բարոյալքմամբ ու խրոնիկական բարդութի վերաբորբոքմամբ, քանի-քանի անհատներ` իրենց իսկ կյանքով ու ճակատագրերով …

  Մեկ խոսքով, կրեց հավաքական պատիժը:

  Իսկ պարգև՞ը`  «ծովից-ծով»... փող և իշխանություն, առաջինը բուն ոճրագործներին, ապա մեղսակից շրջանակներին, բայց գերագույնն ու անգնահատելին` նույն Դոստոևսկու Ռուսաստանին !!! (անշուշտ. «Моя милиция меня бережёт»)…

  Ասում են երկրորդ Աշխարհամարտին Ղարաբաղը փառավորվել է մեկ քանի տասնյակ գեներալներով և Սովետական Միության հերոսներով: Արցախյան հերոսամարտից հետո, մեկ քանի ճիվաղ բավական եղան այն փոշիացնելու համար, երրորդ հազարամյակի սկզբին կործանելու հայոց դարակազմիկ զարթոնքը ( «21-րդ դարը մերն էր լինելու»: Բա ո՞նց… ), Հայաստանի հնարավոր այլ մեկ ապագան ու ողջ հայության դարավոր երազանքը, իսկ վերջին քսանամյակը` ներկայացնելու հայոց վերջին երկհազարամյակի ախտաբանական ընդհանուր պատկերն ու խտացված «հիվանդության պատմությունը»…

   Դեռ շատ ժամանակ է անհրաժեշտ ընկալելու համար 1999թ. հոկտեմբեր 27-ի ոճրագործության բախտորոշ ու թերևս անուղղելի նշանակությունը:

   Շատ քիչ` Ղարաբաղի գլխին անխուսափելի պատիժից հետո…
   Ինչ վերաբերում է միջազգային հանրությանը ու մեծ տերություններին, ապա նրանք հայոց արժանացրին թումանյանական «Աղքատի պատվին»:

   Այլևս հայերին խղճալն անգամ դաժանություն է:

    Այսուհանդերձ,  ոճրագործները դարեդար մնալու են նզովյալ, մեղսակից շրջանակներն ու կուսակցությունները` նույնպես, Ռուսաստանը` գալիք սերունդների մեծ խնդրականը,  հարատևումը`  մեծագույն հարցական:

   Այդքանով դարակազմիկ «զոհաբերությունը» կարող է լինել ընդունելի և ուսանելի:

   Տա~ Աստված: 

                                                    ԹՈՒՐՔԻԱ՞  ԹԵ՞  ՌՈՒՍԱՍՏԱՆ

   Եթե հարցը շատերին կարող է թվալ տարօրինակ, ավելին` անընդունելի, նույնիսկ` վրդովեցուցիչ, ապա դժվար թե որևէ մեկին պարզ չէ, որ անկախ հայ-թուրքական սահմանի բացումից և անգամ ղարաբաղյան հարցի Ադրբեջանի համար լավագույն լուծումից, հարևանների հետ Հայաստանի փոխհարաբերությունները այլևս մնալու են անվստահելի, Ռուսաստանից կախվածությունը` համարյա անշրջանցելի, առավել ևս հենց այդ իսկ պատճառով…:  Եվ հենց այս նկատառումներով էլ նա վստահաբար գնում է հարցի նման համարձակ լուծմանը, Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հետ իր փոխհարաբերությունների բարելավմանը, միաժամանակ նրանց նկատմամբ հայերին սքող հրահրելով անհանգստություն ու թշնամություն, Հայաստանում պահելով կառավարման բոլոր լծակները` քաղաքական, տնտեսական և հատկապես հատուկ  ծառայությունների, իսկ սփյուռքում` գործակալական հսկա մի ցանց: Վերջերս ( 09.09.2009թ., այն էլ աշխարհաքաղաքական հենց այս բուռն խմորումների շրջանում… ), Հայաստանի եւ Ռուսաստանի այդ ծառայությունների ղեկավարների համատեղ խորհրդակցության նպատակով Երևան ժամանած ՌԴ ФСБ-ի տնօրեն Ալեքսանդր Բորտնիկովի գոհունակությունն ու այն հայտարությունը, ըստ որի հայկական գործընկերների հետ համագործակցությունը բարձր ու դեռ հարաճուն մակարդակի վրա է` այլ բան չէր ակնարկում: