| |
 ԿԱՏՆԱ
( պատմամշակութային քննախուզություն 4 մասից )
Է-Էություն ուսմունքը նյութական իրերից ու
իրականությունից ոչ պակաս կարևորում է հոգևոր իրականությունը, որից
անբաժան են հավաքական հիշողությունը, ենթագիտակցությունն ու
գիտակցությունը, մշակութային արժեքները և ի վերջո «հոգևոր
հայրենիքը»:
Դրանք ևս ենթակա են յուրացման, ինչպես գաղափարները, հեղինակային
իրավունքներն ու անգամ «հոգիները»: Եվ եթե այլք նյութական
իրականության և հուշարձանների հետ հասկանալիորեն կուզենան
յուրացնել նաև այդ , ապա նույնքան օրինաչափ է,
որ դրանց հեղինակների հետնորդները տեր կանգնեն իրենց հոգևոր
ժառանգությանը:
Իսկ եթե դուք ձեր անդաստանի ընդերքում հանճարեղ գանձ եք գտել,
ուրեմն այն միմիայն ձեր և... արժանավորների սեփականությունն
է:
ՄԵՆՔ ԴՐԱ ՏԵՐՆ ԵՆՔ...
|
|
 16/08.2009թ.,
Ա. ՎԱՐՊԵՏՅԱՆ
ԿԱՏՆԱ
Մաս Առաջին
Եվս մեկ հնագիտական բացահայտում եկավ լրացնելու
արևելագիտության և
մասնավորապես հայագիտության «խաչբառի» հանգուցային մութ
վանդակներից մեկը, թեև Կատնա հնավայրը այնքան էլ նոր չէ:
Այն արդեն պեղվել էր 1924-29 թթ, ֆրանս. Ռ.դը Մենսիլի
կողմից, բայց մնացել թերի.. 
|
|
ԿԱՏՆԱ
Մաս
Երկրորդ
Էթնոմշակութային և պատմաքաղաքական
համայնապատկերի
հաստատուն հենք ունենալու համար, նախքան բուն
դիտարկումների ամփոփումը մեզ անհրաժեշտ է կատարել մի
քանի լրացումներ ու զուգորդումներ, ինչը ցավոք չի արվում
հատկապես Հայկ. լեռնաշխարհի հնագույն մշակույթի
անտեղյակությունից կամ անտեսումից: Այլ կերպ հայտնիև նոր
բացահայտումները ներդաշն նեյրոնների պես չէին հարակցվելու
և մեր հետազոտական «խաչբառը» երբեք չի լուծվելու:
|
|
ԿԱՏՆԱ
Մաս
Չորրորդ
(ավարտ)
Կարծում ենք որոշ հանգամանքներ բավականին պարզվեցին
և մենք արդեն կարող ենք անցնել ընթացիկ սույն
քննախուզության ամբողջացմանն
ու ամփոփմանը, գոնե առաջին մեր այս դիտարկման
սահմաններում:
|
|
|
|
