Անկախ ամենայնից, ձևակերպումներից թե անվանումներից  դրանք բոլորն էլ տարաչափորեն աղերսվում են Էիզմի սաղմնավորումների հետ, իսկ դրա արդի տեսլականը գլխապտույտ արագությամբ զարգանում է ողջ աշխարհում:  «ԷՈՒԹՅՈՒՆ» հատորի «Հոգի և Ոգի» բաժնում, վկայակոչելով անվանի հոգեբաններին արձանագրել էինք, որ կիբեռնետիկային դեռևս չի հաջողվել մոդելավորել մարդու հոգին: Այսուհանդերձ ստեղծվել և արդ փոթորկալից զարգանում են արհեստական բանականությունը, ռոբոտիկան,  արհեստական անտրոպոմորֆիկ մարմիններ, բանականության ուժով գործող բարձրագույն տեխնոլոգիաներ ( brain–computer interface , BCI)  և նեյրո-կիբեռնետիկական այլազան պրոտեզներ: Դեռ ավելին, Հարվարդի համալսարանից  և NASA-ի երբեմնի աշխատակից ամերիկացի գիտնական Ken Hayworth-ը 2003թ. տրվել է համարյա գիտա-ֆանտաստիկ մի ծրագրի իրականացմանը. թվայնացնել իր գլխուղեղը և իր «հոգի-ներաշխարհը» հանձնելով էլեկտրոնային  ինչ-ինչ սարքերին անմահանալ: Եվ նա միակը չէ:  

   Նույն տեսլականներով վարակված 32-ամյան ռուս միլիարդատեր Դիմիտրի Իցկովը  2011թ. ձեռնարկեց  «AVATAR-2045»  անվանված նման մի ծրագրի իրականացումը, ունենալով ՌԴ-ի Գիտությունների ակադեմիայի հովանավորությունն ու գիտական աշխարհի մասնակցությունը (տե՛ս  http://en.wikipedia.org/wiki/2045_Initiative):  Ծրագրի անվանումը վերցված է James Cameron-ի AVATAR կինոնկարից (սանս. avatâra-էջք, աստվածների վայրէջքն ու մարդկային կերպարանափոխումը: Հմմտ. Էջ-միածին... ): 2045 թիվը սահմանված է որպես «տեխնոլոգիական եզակիություն»: Այսինքն, հիպոթետիկ մի սահման, երբ տեխնիկական գլխապտույտ առաջընթացը մարդկային բանականությանը այլևս կթվա դժվարըմբռնելի և երբ արհեստական բանականությունը ինքը կսկսի ստեղծել առավել բարձրագույն տեխնոլոգիաներ: «AVATAR-2045»  ծրագիրը վերածվել է նաև հասարակական շարժման,  ընդգրկելով շուրջ 30 000 անդամներ ամենատարբեր երկրներից (ՌԴ, ԱՄՆ, Եվրոպա և այլ ): «AVATAR-2045» ծրագիրը դիտվում է որպես Transhumanism- տրանսհումանիստական ուղղություն,  շարժումը՝  նաև որպես «համացանցային ընկերակցություն»¹( интернет-сообщество: Տե՛ս. https://www.youtube.com/watch?v=f1XyxFcTtz4 ):    
    Այսպես թե այնպես բազմաստիճան այդ ծրագիրը  միտում է նույն տեսլականը-գլխուղեղային բոլոր տվյալները փոխակերպելով էլեկտրոնիկ ազդանշաններով, մարդկային անհատականությունը տեղափոխել այլընտրանքային որևէ հիմքի վրա (DVD- USB կերպանման կամ այլ): Եվ այդ կլինի կիբեռնետիկական անմահության սկիզբը: Մինչև 2045թ. ապագայի տեսլահարները ջանալու են ստեղծել մի մարմին-հոլոգրամ ²,
որը կլինի իրական էակի իբր կատարյալ պատճեն: Նրա գիտելիքները, հակումները, տեսլականները և անհատականությունը ամբողջությամբ կթվայնացվեն: Այդու-մնաք բարով ծերության թե մահվան տագնապներ: Կյանքը վերջապես կլինի հավիտենական, միայն թե վիրտուալ...    
    Աշխարհի տարբեր գիտահետազոտական կենտրոններում և փորձասենյակներում այդ պրպտումները այնքան բուռն են և առատ, որ կպահանջեր հատուկ տեղեկատվական հավաքագրություն և համակարգում (ԱՄՆ-ում՝ Brain Initiative-BI տասնամյա ծրագիր, ԵՄ-ում՝  Humen Brain Prօject-HBP նույնպես 10-ամյա ծրագիր,  նեյրո-կիբեռնետիկական, նեյրո-հոգեբանական և նման բազում հետազոտություններ ³): Այստեղ ասենք միայն, որ բոլորն էլ  հիմնականում կատարվում են նույն ուղղությամբ և համարյա նույն նպատակներով ⁸:       
     Իսկ ի՞նչ կապ էիզմի հետ:    
   
    Անմիջական, թեև դրանցից  շատերը մասնակի ծրագրեր են, անորոշ աշխարհայացքով, սկզբունքորեն թերի և համարյա ոչ մեկը չի գործածում «էություն-essence» եզրն ու հասկացությունը ( միայն մի քանիսը, այն էլ սոսկ գլխուղեղի վերաբերյալ և ոչ նրա ֆունկցիա-գործառույթի, այսինքն՝  ներաշխարհ-էություն խրթին գոյացության ): Ոմանք էլ ջանում են այն աղերսել քվանտային ֆիզիկայի, պսիխոֆիզիկական թե այլ ֆենոմենների հետ: Բոլորն էլ քիչ թե շատ ճշմարտամոտ և մերձակա էիզմի հիմնադրույթներին ( հոգու գոյությունը մահից հետո, պարահոգեբանական ֆենոմեններ ևն: Տե՛ս «Էություն» հատորի «Բնազանց աշխարհ», էջ 273-327 ): Այդու էլ աղերսները տարաչափորեն անմիջական են:   
     Այդ ավելի պարզորոշ պատկերացնելու համար ջանանք հոլոգրամայի սկզբունքով «մասերը դիտարկել ամբողջի մեջ, ամբողջը՝ մասերի» ( հոլոգրամի բեկորը պարունակում է ամբողջ պատկերը, բայց աղոտ...):  

    - Ցանկացած բացահայտում լրացնում է մեր աշխարհաճանաչողությունը, այն՝  իմաստավորում բացահայտման արժեքը և ճշմարտացիության սահմանները: Իսկ բուն, տրանսհումանիստական-վերմարդկային ճշմարտությունը մեկն է՝  համատիեզերական աստիճանաբար երևակվող իրականությունը ⁴:  Ըստ այդմ էլ ձևավորվում է անհատական թե դարակազմիկ աշխարհայացքը, ուղղորդում մարդկային հոգևոր ու նյութական գործունեությունը և «բնորոշում  կեցությունը» ( ի հակառակ Ֆ. Էնգելիսի ցածր գոյաձևերի համար «կեցություն-բանականություն» սահմանման...): Մինչդեռ, դիտարկվող գիտական պրպտումներում բացակայում է քիչ թե շատ պարզորոշ աշխարհայացք, իսկ ըստ էության առանց ձևակերպման փորձ է արվում ներդաշնակել իդեալիզմը և մատերիալիզմը ( մինչդեռ ըստ էիզմի. «Ո՛չ թեիզմ, ո՛չ աթեիզմ, այլ պարզապես էիզմ», դրանց ընդհանուր հայտարարը, իմա՝ նյութական և հոգևոր տիեզերքների «սինթեզված» միասնությունը...):

     -  Բազմիցս նշել ենք, որ ի տարբերություն արդ ընդունված նյութ-էներգիա-ինֆորմացիա վիճակային սանդղակի, էիզմը նախատեսում է ևս մեկը՝  չորրորդը -էությունների գոյացությունը (տե՛ս. «Ինֆորմացիա» էսսեն. http://www.eutyun.org/S/E/GN/Informacia.htm): Թե ի՞նչ և ինչպիսի՞նն է այդ, այստեղ ավելին արծարծել չենք կարող: Կհիշեցնենք միայն, որ այն տարբեր է զուտ ինֆորմացիաներից, հանդիսանալով դրանց ևս մեկ «թորված»-խտացված վիճակը ( հմմտ. էսենցիա- խտանյութ), ինչը գերմ. ֆենոնեմոլոգ Է. Հուսեռլը անվանել է «զուտ էություններ» և ըստ այդմ ձևակերպել էյդետիկա ուսմունքը: Նույնպես ճշմարտամոտ, բայց ցավոք թերի և առանց էությունների բուն ընկալման:  Արդի բոլոր նշյալ հետազոտությունները նույնպես սահմանափակվում են ինֆորմացիաների մակարդակում, առանց Ոգի և Էություն հավատամքային թվացյալ հասկացությունների արծարծման: Այնինչ փիլիսոփայության մեջ դրանք ընդունված հասկացություններ են ( էությունը՝ անգամ կատեգորիա ⁵), մասամբ որպես երևույթների տակ ընկած օրենքներ և օրինաչափություններ: Սակայն, անգամ դրանք որոշակի առումով տարբեր են ինֆորմացիաներից:  Ըստ դիալեկտիկական մատերիալիզմի, էությունը բացահայտվում է  զգայական փորձի գիտակցական բացատրությամբ  ( իմա՝ երևույթների միջոցով: «Էություն», Երևան 1995թ., էջ 554 ): Ըստ Հեգելի և այլոց, բնությունը և՛ երևույթ է և՛ էություն: Այսուհանդերձ դրանք նույնական չեն: «...Հակառակ դեպքում ամեն մի գիտություն անիմաստ կլիներ» ( Կ. Մարքս, տե՛ս նաև http://www.eutyun.org/S/EUTYUN-EIZM/Shexpir-Eizm%2004.2014.htm ):

       - Թվայնացնելու և մոդելավորելու համար մարդկային հոգի-ներաշխարհը, նախ անհրաժեշտ է քաջ ճանաչել այն: Մինչդեռ, անգամ հոգեբանությանը այն հասու չէ: Թվայնացվում է հիմնականում արհեստական բանականությունը: Սակայն, բացի զգայական և բանական ոլորտներից ըստ էիզմի բացակայում է ևս մեկը՝ ոգեկան ոլորտ, որն էլ առնչվում է հենց ոգու և էությունների հետ ⁶: Ուրեմն, ակնկալիք «մարմին-հոլոգրամը» ոչ մեկ դեպքում չի կարող լիարժեք լինել:    

     -  Ինչպես ինֆորմացիաների պարագայում, վերոնշյալ  ծրագրերը որոնում են էակների արհեստական «տեխնոլոգիացում  և ռոբոտիզացում»: Մինչդեռ Բանական մարդը ինքնին ունի նաև էվոլյուցիոն վերաճման հնարավորություն և հեռանկարներ, ինչպիսինն ունեցել են  բոլոր հոմինոիդները, նախամարդը և նեանդերթալցին, հասնելու համար արդի կարգավիճակին: Եվ «մարմին (մարդ)-հոլոգրամը»  դեռևս գերմարդը չէ, ո՛չ էլ հանճար, առավել ևս «աստվածամարդ», որոնք հավակնում են ԷԱՆԱԼ⁷ ու վերադառնալ համատիեզերական Եզակիություն կամ գերԷություն: Եվ այդ էլ այն դեպքում, երբ «գոլորշիանալու» է ողջ նյութական Տիեզերքը: Ուրեմն, որևէ այլընտրանքային հիմքով «կիբեռնետիկական անմահությունը» նույնպես ուտոպիա է, գոնե հավերժության առումով:  Մինչդեռ, այլ մեկ «վիրտուալ» տարբերակով՝ շատ հնարավոր, թեկուզ իր «դաշտա-ալիքային ուրվականի», «քվանտային երկվորյակի», ակսիոնային թե գերլարային կլաստերների միջոցով կամ հենց ներաշխարհ-հոգեդաշտի, որպես նախ համամոլորակային նոոսֆերա-ներոլորտի «մոնադ»-միավոր
( բնականաբար ըստ հոգևոր հզորության և նույնպես «բնական ընտրության» ): Եվ այդ առանց տեխնոլոգիական հիմքերի: Որպես կենդանի օրինակ առաջինը հանճարներն են իրենց ստեղծագործություններով, հանգուցյալ հարազատները մեր հիշողություններում կամ մարդկությունը տիեզերական «շշուկներում», մասամբ եթերն հեղեղող բյուր-բյուրազան ռադիո-հեռուստատեսային ալիքների համաբանությամբ( հմմտ. նաև մտքի լույսի արագության գերազանցումը և թռիչքը ժամանակի մեջ...):  Իսկ ակնկալիք «վիրտուալ» իրականությունը,  ըստ էիզմի հավակնում է լինել բանական-ինֆորմացիոն իրականությանը հաջորդելիք հենց էութենական իրականությունը:     
     Այն այսօր ևս առկա է, ինչպես նաև «վիրտուալ» իրականություն (ոչ անպատճառ տեխնոլոգիական), սակայն սահմանափակ տիրույթում և թույլ արտահայտված: Այնպես, ինչպես նախնադարում եղել է որոշ բանականություն, բանական իրականություն և նոոսֆերա-ներոլորտ, սակայն աղոտ, մինչև էվոլյուցիոն արդի վիճակը: Եվ մեր հարգելի պրպտողներն ու գիտնականներն էլ բանա-գաղափարական իրականության բնակիչներ ու տիպիկ ներկայացուցիչներ են, այդուհանդերձ ապացուցելով «վիրտուալ» գոյացության հնարավորությունը զուտ «ռացիոնալ» բնորոշվող տեխնոլոգիական միջոցներով: Այդ ամենը, անշուշտ, ուղեկցելու և նպաստելու են Բանական մարդու երկրային կեցությանը և հոգևոր հասունացմանը, վերճելու համար Homo Spiritus-ի, այդու էլ հավերժանալու այլ մեկ տարբերակով, բայց ոչ անմիջականորեն «ռոբոտիզացմամբ»: 

  -  Հայտնի է, որ եթե արվեստները և գիտությունները տարբեր լինելով հանդերձ առանձնապես հակամարտություններ չունեն, ապա գիտություն և հավատամք հակամարտությունը դեռ չի հանգուցալուծված , ինչպես իդեալիզմի և մատերիալիզմի պարագայում: Ավելին, զարգացած երկրներում աճում է ոգեղինության պահանջը: Արդի առաջադեմ հոգեբանները և սոցիոհոգեբանները  իրավացիորեն բարձրացրել են արդյունաբերական, պրագմատիկ և տեխնոկրատական քաղաքակրթություններում հեղձվող անհատի ահազանգը ( հիշենք Չ. Չապլինի «Նոր ժամանակներ» կինոնկարի թեմատիկան, դեռևս 20-րդ դարի առաջին կեսում... ):  Արևելք-Արևմուտք, գիտություն-հավատամք, գլխուղեղի աջ և ձախ գործառույթների և հարակից շատ այլ խրթին հարաբերակցությունների հետ որոնվում են դրանց ներդաշնակման ուղիներն ու միջոցները, արտահայտված հին արևելյան ուսմունքների և մշակույթի վերառումներով,  ուսուցանվող թե տարածվող «սոցիոլոգիական ոգեղինության» (spiritual sociology), dianética, Essence ու նման տրանսհումանիստական բնորոշվող  հոսանքներով,  և հենց  J. Cameron-ի  AVATAR կինոնկարներով (Avatar 2, Avatar 3 ), որոնքն էլ ներշնչել են «AVATAR-2045»  և նման շարժումներ: Սակայն, ցավոք, կա՛մ առավելաբար հավատամքային կա՛մ հիմնականում գիտա-տեխնիկական հիմունքներով, իսկ հաճախ էլ առասպելաբանական կամ միստիկական:  
     Այդուհանդերձ ողջունենք և բոլոր նրանց մաղթենք մարդկային հոգու և մտքի նոր փայլատակումներ: Այդ ևս էվոլյուցիոն խմորումների գործընթաց է և միջանկյալ փուլ, այդքանով էլ համահունչ էիզմի առանձին դրույթներին և մասամբ ընդհանուր էությանը:   
    Մնացյալը, բոլորովին այլ ասպարեզից է և իրականությունից: Ակնկալիք գերմարդը, հանճարը, տիեզերամարդը թե «աստվածամարդը»՝  նույնպես...

      Այսքանի հետ ահազանգենք, որ այդ պրպտումները հղի են նաև խիստ մտահոգիչ շահարկումներով և հետևանքներով:  Ըստ այդմ էլ իրավացիորեն բոլոր նման ծրագրերում բարձրացվում են էթիկական խնդրականներ: Սակայն դրանք չեն կարողանա ամբողջովին կանխարգելել նեյրո-կիբեռնետիկական հնարանքներով թե տրանսհումանիստական բնորոշումներով ամենատարբեր չարաշահումները անհատների և անգամ հանրույթների նկատմամբ՝  հատկապես ազգային փոքրամասնությունների:  Առավել ևս, որ այդ կարող է տեղի ունենալ ինքնաբերաբար, ինչպես թերզարգացած հանրույթների դեմ դրսևորվող թե սքող «ինտելեկտուալ ռասիզմը»: Միաժամանակ շահարկելով այդ հանրույթների «հոգևոր գոհարները» կամ նրանց արտադրանքը, ինչպես հետամնաց երկրներում  բնական հանածոնները զարգացած երկրների կողմից:                       
   Այդ իսկ պատճառով մենք ավելի ու ավելի խուսափում ենք հրապարակել ավելին ( իսկ դրանք բավականին շատ են, էական և ամբողջ մի ԷՈՒԹՅՈՒՆ ոգեգաղափարական համակարգի բաղադրիչներ- ԷՈԳՀ):  Զի, երբեմն բավական է միայն գաղափարն ասել կամ սոսկ նյութի խորագիրը, որպեսզի բանիմաց անձինք կռահեն գոնե պրպտումների ուղղությունը և մոտավորապես ինչի մասին կարող էր լինել խոսքը: Այնպես, ինչպես եղել է ցայսօր քաղաքական և օտարամետ որոշ շրջանակների կողմից  (մասամբ տե՛ս. «Ազգաբանական ուղտ/ուխտ և ուղի». http://www.eutyun.org/S/E/AZGABANAKAN/Azgaban.htm , «Ազգային փրկության ծրագիր»- http://www.eutyun.org/S/E/X/X/X-7.htm  հոդվածները): Վերջին պարագայում  «Ինֆորմացիա, Էներգիա, Ինքնություն և Էություն» կրկնությունները փաստում են, որ ի տարբերություն այլոց,  թեկուզ մակերեսորեն ընկալվել են էիզմի հիմնադրույթները: Իսկ տեղեկությունը ըստ որի.  «Այդ գործառնական տեխնոլոգիաներ արդեն մշակվել և մասնակիորեն ներդվել են Հայաստանում» և իբր «արդեն տվել են գերազանց արդյունքներ» հուշում են, որ այդ ուղղությամբ գոնե գնում են հետևողական աշխատանքները: Այսպես թե այնպես, այդ ևս գալիս է հաստատելու էիզմի ճշմարտացիությունն ու գերազանցությունը վերոնշյալ  սոսկ գիտա-տեխնոլոգիական պրպտումների նկատմամբ:  Զի, փիլիսոփայական միտքը միշտ էլ ուղեկցել է գիտական հետազոտություններին, փոխադարձաբար սնվելով դրանից,  իսկ այժմ այդքան արտառոց թվացյալ գերլարերի տեսությունը ոմանք բնորոշում են որպես առավելաբար փիլիսոփայություն, քան՝  անգամ տեսական ֆիզիկա: Լոկ այն պատճառով, որ այն փորձնականորեն դեռևս անհնարին է ապացուցել, թեև մաթեմատիկորեն կատարելապես հիմնավորվում է:
       Փոքր ինչ այլորեն էիզմը՝  նույնպես...
                                                                                      * * *
       Ինչպես մեր ծագումնաբական և քաղաքակրթական որոնումները,  այն ևս արարված էր վասն հինավուրց,  բայց արդեն հանգչող մի էթնիկական հանրույթի հարատևման: Այստեղից էլ մեր ոդիսականը, շահարկումները, բանագողությունները, արտաքսումը հայրենիքից և հետապնդումների ռուսամետ շրջանակների ու հպատակների կողմից: Եվ այդ, ոչ թե ընդդեմ ինչ-որ անձի՝ այլ ողջ մի ոգե-գաղափարական համակարգի և համարյա հոգեվարող աշխարհասփյուռ մի հանրության: Այնինչ, Ըստ անգլիական մեկ ասույթի.       
        «Որքան խելք ունենք՝ այդքան էլ անհրաժեշտ է այն ղեկավարելու համար»:        
        Ըստ էիզմի. ոչ պակաս էլ անհրաժեշտ է վասն այդ խելքի ձեռքբերման...
        
      Մինչդեռ հայերս դեռևս անցյալ դարի 90-ական թվականներից ունենալով  էիզմի պես ընդգրկուն, տիեզերականորեն հիմնված, միաժամանակ արմատապես ազգային ու համամարդկային դեռևս անգերազանցելի մի ուսմունք,  իր էությամբ բուն տրանսհումանիստական ԷՈՒԹՅՈՒՆ ոգեգաղափարական համակարգ և ամբողջ մի հազարամյակի քառահատոր նախածրագիր, չկարողացանք և դեռ ոչ մի կերպ չի ստացվում ստեղծել գոնե ամփոփ  ու համեստ մի «համացանցային համայնք»: Անշուշտ, ի տարբերություն վերոնշյալ հոսանքների, ընկալման համար գիտաբանական որոշ պաշար պահանջող ԷՈԳՀ-ը  խրթին համակարգ է, մեր միլիոնատերերը՝  բութ,  իշխանությունները՝  եղծ և դրածո,  հասարակությունն էլ՝  հասարակ, շատ հասարակ: Մեկ խոսքով, հավաքականորեն ֆիզիկապես և հոգեպես զեղչված  ինչպես բոլոր զառամյալները: Մինչդեռ, ազգային նման մի փոքրամասնության համար, որպես հոգևոր ներուժ և հարատևման գրավական տրանսհումանիստական նման մի ուսմունքը պարզապես բախտորոշ կլիներ ( հմմտ. հրեաների կենսափորձը և սեփական «ցեղակրոնությունը»...):    
    Եթե այդպես չլիներ, թերևս մեր ջանքերի և ԷՈԳՀ -ի այդքան անհրաժեշտությունն էլ չլիներ:
    Սակայն, բնավ պարտադիր չէ, որ իր պտուղները տվյալ ծառը վայելի, արժանավոր զավակներին՝  ծնողները կամ հանճարեղ գլուգործոցները՝  հենց հեղինակները: Մասն ամբողջինն է, մարդը՝ մարդկությանը, Արեգակն ու Տիեզերքը՝ բոլորինը:     
    Նկատված է, որ խամրող քաղաքակրթությունները մարվելուց անմիջապես առաջ են տալիս իրենց բարձրագույն արժեքները, ինչպես վասն իրավիճակի փրկության հունական փիլիսոփայությունը ( Պլատոն-«Հանրապետություն», Արիստոտել-«Պոլիտիկա», «Էթիկա» և այլն),  կենդանաշրջանում՝ ոգեկան փուլը
( Այծեղջույր-Ջրհոս-Ձուկ ), բնաշխարհում՝ պտուղների աշնանային հասուանցումը, հանճարները՝  մեծամասամբ իրենց գլուխգործոցները, իմաստունները՝  մարգարեությունները ( հասունության տարիք ), ոմանք  էլ՝ իրենց  «վերջին խելքը»: Հարկ է ենթադրել նաև, որ մինչև Արեգակի մարումն ու աշխարհի վերջը մարդկությունն էլ կհասցնի տալ իր լավագույնն ու «գոլորշանալով» ամբողջովին վերածվել աննյութական նոոսֆերա-ներոլորտի: Այդպես է բաբախող Տիեզերքն է ըստ իր  նպատակային ծրագրի և հակաէնտրոպիկ նպատակահարմարության ⁸ վերադառնալու կիբեռնետիկական «վերջնական վիճակին», տիեզերագիտորեն՝  նախաստեղծ Եզակիությանը, հավատամքային պատկերացմամբ՝ «երկնային արքայություն»  կամ Հայր Աստված, ըստ էիզմի՝  գերԷություն...   
    Իսկ մինչ այդ, հարկ է ապրել, ինքնարարվել, կայանալ ու էանալ, գիտակցելով, որ. 
                   ԿՅԱՆՔ ԻՄԱՑՅԱԼ ԱՆՄԱՀՈՒԹՅՈՒՆ Է, ԿՅԱՆՔԸ ՉԻՄԱՑՅԱԼ՝ ՄԱՀ:   
                    Եվ կրկնելով  մարդկության երբևէ ասած ամենաիմաստուն խոսքը.                                              
                                        ՃԱՆԱՉԻՐ  ԻՆՔԴ  ՔԵԶ  ԵՎ «Է՛ի», ՈՉ ԱՎԵԼ⁹...