| |
Չարաբաստիկ 1999 թ. գարնանը, երբ ավարտվել
էին «Ծննդոց ԱՅԱ» հայոց և համամարդկային քաղաքակրթության
12000-ամյա ծագումնաբանության վերաբերյալ արմատական և
ծավալուն մենագրության աշխատանքները, արցախյան հիմնահարցն
էլ
ավելի քան ակտուալ էր, իսկ հայ քաղաքական դաշտն
եռուզերում էր խորհրդարանական ընտրարշավը, այդ
կապակցությամբ դիմեցինք բոլոր քաղաքական այրերին և
շրջանակներին (այդ թվում ՀՀ այդժամյա նախագահին,
դաշնակցությանը և այլոց...): Նրանց մեջ միմիայն ՀԺԿ-ի
նախագահ և ՀՀԿ-ի հետ «Միասնություն» դաշինքի համանախագահ
Կարեն Ս. Դեմիրճյանը՝ իր խիստ զբաղվածության մեջ, մեզ
ընդունեց, լսեց և առաջարկեց 2 էջի վրա շարադրել
մենագրության բովանդակությունը և դրա ներդրման
հնարավորությունները հայ իրականության մեջ,
ընտրություններից հետո այդ խնդրականներին հանգամանալից
անդրադառնալու
պայմանավորվածությամբ:
Անձնական հարցերով մենք պետք է վերադառնայինք Ֆրանսիա, ապա
նահանգներ, հատորի հրատարակությանն անհրաժեշտ միջոցներ
հայթայթելու նպատակով: Ընտրարշավում «Միասնությունը»
փառավորապես հաղթեց, և ի հեճուկս Հ. Ալիևի, հայագիտությունը
իր ընտրարշավային մարտաձին դարձրած Կ. Դեմիճյանը նշանակվեց Խորհրդարանի
նախագահ, Վ. Սարգսյանը՝ Վարչապետ: Գումարները հայթայթվեցին
և ԷՈՒԹՅՈՒՆ միաբանությանը, ինչպես նաև «Ծննդոց ԱՅԱ»
տեսությանը և հայ իրականությանը սպասվում էր բոլորովին
այլ ապագա. «21-րդ դարը մերն է լինելու ակնկալիքով»
(ԷԱԿԱՆՔ-ի նախածրագիրը, որը դարձավ Վ. Սարգսյանի կարգակոչը...
): Առավել ևս, նահանգներում մեր այցելության ավելի
քան բեղմնավոր այցելությունից հետո ( տե՛ս.
https://www.youtube.com/watch?v=R6GRDeYQxyc
):
Սակայն, նույն ընթացքում պայթեց հոկտեմբեր 27-ի ոճրագործությունը...
Մնացյալը հայնտի է: Այդուհանդերձ, մեծ դժվարությամբ «Ծննդոց ԱՅԱ»-ն հրապարակեց, 2000 թ., սեպտեմբերի
15-ին ՀՀ ԳԱԱ լեփ-լեցուն մեծ դահլիճում կայացավ նրա
շնորհանդեսը, միաժամանակ Էության 10-ամյա և հայոց 12000-ամյա
հոբելյանները, երբ Գյոբեկլի թեփեի մասին անգամ գիտական
աշխարհը տեղյակ չէր...( տես. https://www.youtube.com/watch?v=MRY79-pPdmo ):
Իսկ մենք... արտաքսվեցինք,
ցայսօր հայրենիք ոտք չդնելու հրեշավոր դատապարտմամբ:
Ինչո՞ւ և ինչպե՞ս.
հանգամանալից ներկայացված է, սակայն այստեղ խոսքը դրա մասին չէ:
Այսօր մեր արխիվներում գտանք Կ. Դեմիրճյանին «Էություն»
հատորի հետ հանձնված
վերոնշյալ գրության պատճեն և որոշեցինք հրապարակել
այն.
Իսկ
ինչո՞ւ այսօր հիշել այս ամենը:
Պարզվում է, որ «ժամանակները» վերադարձել են:
Արցախյան հիմնահարցը վերաբարձրացել է համաշխարհային
թատերաբեմ, հայրենիքն ու
հայությունը վերահայտնվել են անչափ խրթին և խաչմերուկային իրավիճակում, հրատարակման է
պատրաստվում ևս մեկ վճռորոշ հայագիտական աշխատություն (
AXIS MUNDI -«Աշխարհի
առանցքը»-Գյոբեկլի թեփեի առեղծվածը», «Ծննդոց ԱՅԱ«
տեսության բառացիորեն գմբեթային «պորտաքարը» ), և հանգամանքների
բերումով վերստին մեր
վերադարձի հայտ է ներկայացված վերին ատյաններին...
Իսկ ամենակարևորը, այս խիստ խնդրահարույց իրավիճակում հայությունը
վերագտնում է այլորեն կայացման իր կռվաններն ու
հնարավորությունները: Սակայն.
| |
ՃԱԿԱՏԱԳԻՐԸ
ՀԱՃԱԽ Է ԹԱԿՈՒՄ ՄԵՐ ԴՈՒՌԸ,
ԲԱՅՑ ԱՅԴ ՄԵՆՔ ՏԱՆԸ ՉԵՆՔ... |
|
Ներիր
ոմանց Տե՛ր, նրանք չգիտեն... որ ավանակ են:
| |
Մարսել, 28 մայիսի,
2016թ.
|
|
|
|
|
