| |
|
ԵՐԵՎԱԿՈՒՄ ... |
 Վերջերս աղմուկ հանած Սարգիս Հացպանյանի արտաքսման
միջադեպը բովանդակում է մի քանի խոսուն հանգամանքներ,
որոնք համապատասխան ուշադրության չարժանացան:
- Ըստ փաստացի վկայությունների, այդ արտաքսումը
պաշտոնապես հրահանգել է ՀՀ նախագահ Ռ. Քոչարյանը, 2008 թ.
մարտի 10-ի «ՆԿ-38-Ա» կարգադրությամբ, որով անվավեր էր
հայտարարվում Ֆրանսիայի հայորդի քաղաքացուն 10 տարով տրված
կացության հատուկ կարգավիճակը
( իբր համաձայն ՀՀ «Օտարերկրացիների մասին» օրենքի 30-րդ
հոդվածի «դ» ենթակետի, որպես «ՀՀ պետական անվատանգությանն
ու հասարակական կարգին սպառնալիք» ներկայացնող անձ...):
Սակայն այդ կարգադրությունը նախ Հայաստանի
ոստիկանապետին, ապա ՕՎԻՐ-ի պետին փոխանցվում է ֆաքսով, իսկ
Ս. Հացպանյանին ներկայացվում է պատճեն միայն հոկտեմբերի
10-ին, երբ նա վերադարձել էր Ֆրանսիայից: Զի, Ազատության
հրապարակում մարտի 1-ի առավոտյա դեպքերից հետո նա եղել է
հետախուզության մեջ:
- Այսուհանդերձ, օգոստոսի 21-ին նա օրինականորեն մեկնում
է Ֆրանսիա և վերադառնում հոկտեմբերի 7-ին, որի ելումուտը
արձանագրված է նրա անձնագրում: Սակայն, նա եղել է մերձ
հսկողության տակ, զի տուն մտնելուց 15 րոպե հետո նրա
հետևից եկել է ոստիկանությունը: Այդ դեպքում ինչո՞ւ են
նրան թույլ տվել մտնել Հայաստան, երբ կացության նույն այդ
անձնագիրը հայտարարվել էր անվավեր, որի համար էլ
Հացպանյանը հետո ենթարկվեց միայն վարչական տուգանքի: |
Նախ վերջին հանգամանքի վերաբերյալ: Պետք է ենթադրել, որ
նախագահի կարգադրությունը ուժի մեջ չի մտել «օրինախախտի»
ձեռքը չհասնելու և ըստ օրենքի նրա կողմից չստորագրվելու
համար: Ուստի, Հայաստան նրա ելումուտը արգելող տվյալներ
սահմանապահ անցակետերի բազայում գուցե չեն եղե՞լ:
Առավել խոսուն է առաջին հանգամանքը: Զի հաստատվում է, որ
որպես ընդդիմություն Ազատության հրապարակում կայանելու
համար «հանցավորի» արտաքսման կարգադրությունը ստորագրել
է... ԱՆՁԱՄԲ ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆԸ !!!
Այդ դեպքում ո՞ւմ կարգադրությամբ կարող
էր լինել մարտի 1-ի սպանդը և ի՞նչ ճանապարհով, այդ ևս
ֆաքսո՞վ: Վստահաբար ո’չ, զի այդ անպատճառ որևէ հետք
կթողներ: Մնում է միայն մեկ տարբերակ. հրամանը տրվել է
ներքին կարգով և միմայն ՀՀ Նախագահի կողմից, երբ նա անձամբ
զբաղվում է ընդամենը մեկ հոգու արտաքսման չնչին հարցով...
Այս «մանրուքների» համեմատ հոկտեմբեր
27-ի գործողության որոշումը որևէ այլ մեկից չէր կարող
լինել: Թերևս կամ վստահաբար հարկ է եղել միայն այդ
համաձայնեցնել Վ. Պուտինի հետ, 1.10.1999 թ. Չեչնիայի
երկրորդ պատերազմից և գալիք նախագահական ընտրություններից
առաջ, չարաբաստիկ 1999 թ. սեպտեմբեր ամսին նրա Երևան
կատարած կարճատև այցելության ընթացքում
(համարյա զուգահեռ Վ. Սարգսյանի ԱՄՆ այցելությանը...):
Թիկունքը ապահովելու անհրաժեշտությամբ
(բնականաբար նաև հայաստանյան իրավիճակի...), այդժամ
վստահաբար խոսվել է նաև Չեչնիայի դեմ ծրագրվող երկրորդ
պատերազմի մասին, ինչպես մինչ այդ, Վ.Պուտինը այն
ներկայացրել էր ԱՄՆ-ի նախագահ Բ. Քլինթոնին, վերջինիս 12
.09.1999 թ. Մոսկվա կատարած այցելության ընթացքում:
Դաշնակից, համագործակցող կամ բարեկամ երկրների միջև նման
տեղեկացումները, խորհրդակցությունները թե
փոխհամաձայնեցումները դիվանագիտական կարգ է` երբեմն անգամ
անհրաժեշտություն:
Ռ. Քոչարյանի նենգ, խորամանկ,
«ստվերային» ու քրեական «պրոֆիլը» դրսևորվեց նաև մարտի 1-ի
սպանդով: Դրա հետաքննությունն ընթանում է նույն մեթոդներով
և վստահ այն ևս չի բացահայտվելու... |
ԶՈՒԳԱՀԵՌՆԵՐ |
Հայտնի է, որ որպես Ֆրանսիայի քաղաքացի, մենք ևս
Հայաստանից արտաքսված ենք 2002 թվից ի վեր,
«Օտարերկրացիների մասին» վերոնշյալ նույն օրենքով: Այդժամ,
Ս. Հացպանյանը բառացիորեն ճակատ տվեց այդ որոշման դեմ`
պատրաստ անգամ հրաժարվելու կացության իր հատուկ
կարգավիճակից: Ապա, հպանցիկ հաղորդեց, որ ինչ-որ
բարձրաստիճան մեկը հորդորել է նրան փոխանցել, թե «ինքը լավ
տղա է, բայց թող Վարպետյանից հեռու մնա...»: Ավելին
չասվեց, մենք էլ Հացպանյանին չվտանգելու համար ինքներս
հեռավորություն պահեցինք:
Այժմ, այլևս պարզ է, որ մեր արտաքսման
հրամանը նույնպես եկել է անձամբ Ռ. Քոչարյանից, ինչին
ժամանակին ոչ մի կերպ հավատալ չէինք կարող` ոչ անգամ այլք:
Մինչդեռ, մեր բարեկամ և այդժամ վարչապետ Ա. Մարգարյանը
կինոռեժիսյոր Արման Մանարյանի միջնորդությամբ փոխանցել էր,
որ «այդ գործին ինքը խառնվել չի կարող», իսկ բանիմաց այլք
խորհուրդ էին տվել դիմել ՀՀ նախագահական անձնակազմի
ղեկավար Արմեն Գևորգյանին: Նույն այն անձին, որին այդժամ
ու այլ հարցով
(Արարատ գինու կոմբինատի 51% բաժնետոմսերի) դիմել
էր Ս. Հացպանյանը և թերևս հենց նրա միջոցով էլ փոխանցվել
էր «Վարպետյանից հեռու մնալու» վերին հորդորը
(ինչն այժմ թերևս կհաստատի Հացպանյանը): Անդրադառնանք,
որ ՀՀ նախագահական անձնակազմի ղեկավարի պաշտոնը բախտորոշ
է, ինչպես հոկտեմբեր 27-ի ոճրագործության մեջ Ալեքսան
Հարությունյանի պարագայում:
Այլ մեկ զուգահեռ: 2007 թ. անչափ
իրազեկ մեկի միջոցով տեղեկացանք, որ մենք ևս արձանագրված
չենք սահմանապահ անցակետերի բազայում և կարող էինք շատ
օրինական մուտքի արտոնագիր ստանալ հենց դրանցից մեկում:
Սակայն ենթադրելով, որ հավանաբար արգելքը հանված է,
որոշեցինք այդ արտոնագիրը ստանալ արտգործնախարարությունից
և քանիերորդ անգամ ստացանք մերժում: Այդժամ, բանիմաց ոմանք
ենթադրեցին, որ մենք կողմնակի այլ մեկ «սև ցուցակում» ենք:
Այս տարի ամռանը, փորձեցինք վրացական սահմանակետում ստանալ
մուտքի արտոնագիր և... նորից մերժվեցինք: Մենք արդեն
գրանցված էին համակարգչային բազայում որպես
persona non grata:
Իսկ ինչո՞ւ 2002 թ., որպես
«ՀՀ պետական անվտանգությանն ու հասարակական կարգին
սպառնալիք» հայրենիքից մեր արտաքսումը, երբ
մենք անգամ ընդդիմադիր չենք եղել: Այլազան վարկածների մեջ
կան հոկտեմբեր 27-ի ոճրագործության հետ առնչվող որոշ
հանգամանքներ, ինչը ավելի ու ավելի դառնում է հավանական:
Մենք համոզված ենք, որ այսօր ևս
Հայաստանը ընդհատակից հիմնականում ղեկավարում է Ռ.
Քոչարյանը: Այդ նրա կերպարն ու գործելաոճն է: Այստեղից էլ
այդքան անհասկանելի իրադարձություններ, անտրամաբանական
հակասություններ ու խառնաշփոթություններ:
Սակայն, աստիճանաբար երևակվում է
«լուսնի մութ երեսը»:
Արդ, Սարգիս Հացպանյանի բանտարկությունը` իբր Քոչարյանի
կողմից Ս.Սարգսյանի դեմ մահափորձ ծրագրելու «սուտ
մատնության» մեղադրանքով, վերստին Քոչարյանի հրահանգով է:
Նրա ուրվականը ամենուր է, բայց շրջում են նաև հոկտեմբեր
27-ի, մարտի 1-ի ու դեռ քանի զոհերի ուրվականները...
Վերջը բարին լինի: |
|
|
Մարսել, 26 հոկտեմբերի 2008 թ. |
Ալեքսանդր Վարպետյան |
|
|
|
|
